Terug een upje

We zijn weer allemaal op de goede weg. De zoon kwam vandaag opnieuw heel enthousiast thuis. De dochter heeft nog wel heimwee, maar het gaat al ietske beter dan vorige week. Mijn vermoeidheid is voorbij en we hebben de sleutel van ons huis!! Hip hoi!

We verhuizen woensdag. Vandaag en morgen hebben we er gewoon geen tijd voor. De dagen vliegen hier voorbij. Geen van ons allen heeft veel vrije tijd. Tussen 9 en 2 sta ik meestal ergens aan te schuiven of zit ik rond te bellen om iets geregeld te krijgen. Daarvoor en daarna ben ik chauffeur van dienst. Tussen 4 en 6 is het hier huiswerktijd. Vooral de zoon heeft veel werk. Dat enige huiswerk, alleen voor Engels, kan echt wel tellen. Ondertussen is er ook dagelijks een portie rekenen bijgekomen, zowel voor de Engelse les - om de terminologie te leren - als voor zijn gewone juf. Hehe. En de dochter heeft de verschillende Amerikaanse geografische regio's, waterbekkens en grootste rivieren moeten leren. Hehe. Ook ik leer hier iedere dag bij.

Ons huis ziet er echt wel goed uit. Natuurlijk zijn ze wel bepaalde dingen vergeten te installeren. Zo heb ik geen extra lavabo in de wasruimte, ontbreken bepaalde lampen en is de USB-aansluiting in de bureau een gewoon stopcontact. De deur naar de kelder had een gat (!) doordat men de deur 'iets' te hard had opengegooid (holle deuren, maar toch). Maar bon, dat wordt nog allemaal opgelost.

Vandaag zijn we bij 'onze' advocaat geweest voor het verlijden van de akte. Dat gebeurt hier heel erg snel. Zo snel dat ze je een verzekering aansmeren voor het geval er toch iets mis zou zijn met de eigendomsrechten op de grond of wat dan ook. En we zijn verplicht de jaarlijkse taxen voor ons huis (4 x KI in België en niet omdat het huis zo groot is) en de verzekering (brand etc.) te storten op een geblokkeerde rekening. Bovenop het maandelijks afbetaalbedrag van onze lening komt dan ook nog een extra som die dan op die geblokkeerde rekening wordt geparkeerd om die taxen en verzekering te vereffenen. Better be safe than sorry, lijken ze hier te denken.

Woensdag is dus de grote dag. Dat wordt ook opnieuw de eerste dag van een niet nader bepaalde periode zonder internet. Ah ja, mevrouw, dat kan tot drie weken duren he... Zucht. Ik mij maar weer welgemeend geëxcuseerd voor mijn laattijdige verwittiging (een kleine week op voorhand) en de onwetende, lees: domme, Belg gespeeld. Misschien, heel misschien zal het toch iets sneller kunnen gaan, zei hij. Hij ging ons vandaag hierover opbellen. En neen, ik moest niet meer langskomen. Wat denk je, hebben we telefoon gehad? Exactly. Ik zal morgen maar weer gaan aanschuiven...

En morgen brengen ze ook ons bed! Na al die tijd op die luchtmatras kunnen we woensdagavond EINDELIJK in een echt bed slapen. Up, het gaat weer up!