Al een jaar in de VS

Sinds gisteren zijn wij al een jaar in de VS! Ongelooflijk! Vanaf nu kunnen we allerlei dingen voor de tweede keer beleven. Dat biedt al wat meer gemoedsrust dan vorig jaar.

Toen zaten we omstreeks deze tijd in een donker huurhuis, zonder meubels en zonder tuin. Het enige dat we hadden was een gekochte luchtmatras, een geleende luchtmatras en een geleende mousse waar de zoon op kon slapen. Een dag later kregen we twee afgedankte zetels van het diensthoofd van de echtgenoot en nog een dag later mochten we een tafel en vier stoelen lenen van een collega. En dan bleek de echtgenoot in de computer van de universiteit geregistreerd te zijn als ex-werknemer. En dan bleek de beloofde zomerbonus niet in orde te komen zodat we nog extra centen moesten overschrijven vanuit Belgie. En dan bleek de ziekteverzekering pas in te gaan vanaf september, hoewel we wel al op controle moesten in augustus. Goh, en zo spooky die eerste controle, met al die nieuwe dokters. En dan bleek de eindafrekening van ons huis toch een dikke 10.000 dollar meer te bedragen dan gedacht. En dan moesten de kinderen naar school. Alle twee naar een verschillende, met amper kennis van het Engels en zonder ook maar iemand te kennen. Brutal, zeggen ze hier dan...

En toen moesten we dringend op zoek naar een auto, want je kan niet blijven rondrijden met een 'rental'. Hop, de kinderen meegesleurd van de ene garage naar de andere, uren wachtende op van die zwarte leren zeteltjes. Ja, dat was nog voor de school startte. En geen enkele verzekering was happig om ons te verzekeren, noch voor de auto, noch voor ons huis. En al die administratieve rompslomp... Onlangs nog hebben we ontdekt dat men er toch nog in geslaagd was om een fout te maken in de geboortedatum van de echtgenoot op zijn social security card. Oh ja, en onze meubels, speelgoed, boeken en winterkledij uit Belgie kwamen pas toe eind oktober. Net op tijd voor de start van de winter.

Maar zie, ondertussen zijn we hier helemaal gesettled. Het kan allemaal wel hoor, met veel geduld, flexibiliteit en een vleugje geluk. Ik vind dat het hele proces je socialer en toleranter maakt. Het schudt je echt wakker en opent je ogen. Weg automatische piloot. Niets, maar dan ook niets, is nog vanzelfsprekend. Je ervaart alles veel intenser en geniet veel meer van de fijne dingen. Het heeft ons, als gezin, ook hechter gemaakt. Maar je neemt je verleden wel mee. Frustraties en onenigheden laat je niet achter in je land van herkomst. Die krijg je in het begin dubbel en dik in je gezicht geworpen, samen met alles dat de eerste maanden per definitie misloopt. Is het dit dan allemaal wel waard? Absoluut!!!

En ik kijk ook echt uit naar dit tweede jaar. Omdat we nu al wat vastere bodem hebben, kunnen we nog meer op ontdekking binnen de VS. Ik verheug me ook op de familie en vrienden die ons zullen komen bezoeken en die we in de watten zullen mogen leggen! Yep, laat maar komen die volgende 365 dagen!

Home sweet home!

En we zijn terug thuis, na een fantastische vakantie! Opnieuw druk, ook al hadden we niet zoveel afspraken vastgelegd, maar wel heel fijn. Voor we terug hier waren, hebben we nog enkele dagen Chicago verkend. Die stad is een aanrader voor iedereen (in de zomer toch)! Er is constant iets te doen. Er zijn 7000 restaurants en daarvan hebben we er vier gedaan... De musea zijn indrukwekkend en je komt regelmatig een fontein tegen waar de kinderen zich in kunnen verfrissen. Er is bijvoorbeeld een fontein waar immense gezichten op worden getoond die meestal gewoon lachen en hun tandjes laten zien. Maar op een gegeven moment tuiten die hun lippen en 'spuwen' ze water op de omstaanders. Supertof. 

 

Toen we dan uiteindelijk echt thuis waren, wachtten er enkele verrassingen op ons. De eerste was onze voortuin. Die stond vol met bloemen allerlei. Ik had enkele maanden geleden wat geëxperimenteerd met bloemenzaad, maar had niets speciaals zien groeien. Af en toe stond er iets waarvan ik niet wist of het onkruid was, of mogelijk bloemen in wording. Maar nu, na vijf weken zon en door mij met rust te zijn gelaten, staan er zonnenbloemen en andere wilde bloemen! Ook de struiken die vorig jaar waren aangeplant, staan nu in bloei. Super!

Je ziet het niet zo goed op de foto, maar er staan wel degelijk veel bloemetjes :).

En de tweede verrassing was dat onze Zuid-Afrikaanse buurvrouw een quiche, melk en fruitsap voor ons had klaarstaan in onze keuken. Hoe attent was dat!? Ze wist dat we pas rond 18 u gingen toekomen en we niets in huis hadden. En nu konden we iets eten en 's ochtends ontbijten. Een ideaal 'welcome home' geschenk! 

Van links naar rechts: Zuid-Afrikaanse buurvrouw, Belgisch geval, Braziliaanse
buurvrouw en Zuid-Afrikaanse vriendin uit andere buurt. Een hecht groepje.

De warme welkom van onze vrienden en de rust en ruimte in ons huis, maakten dat we ons dadelijk terug thuis voelden. Het was wel al opnieuw aan het kriebelen geraakt eind juni. We voelden toen precies al dat het tijd was om terug te gaan. Ja, nu voelt het hier echt als thuis. Het leven hier is een leven zonder stress. Het contrast met België kan niet groter. Het is hier stil en rustig, het weer is fantastisch, we hebben een zalig huis (met een buurtzwembad) en we hebben hier schatten van vrienden. En weet je wat? Die vrienden hebben we in België ook. Het beste uit twee werelden dus! Wat een luxe he!