Eerste horde genomen!

En ja hoor, na 15 dagen hebben we effectief respons gekregen: een notice of approval! YES!! Ons nummer werd diezelfde dag nog opgestuurd met UPS en heeft een mooie reis afgelegd: Roanoke, Louisville, Philadelphia, Parijs en Brussel! Vandaag werd er uiteindelijk een superdik dossier afgeleverd met daarin ook de hele bewijsvoering die aantoont dat de echtgenoot echt wel in staat is om die functie uit te oefenen. Ik moet zeggen: ze hebben er hun werk van gemaakt!

En toen begonnen we zeer enthousiast met het invullen van de D-160 voor de echtgenoot. Amaai, opnieuw een ellenlange vragenlijst met oa. info over alle behaalde diploma's vanaf het middelbaar, alle landen waarin hij de laatste vijf jaar geweest is, alle werkgevers, namen en geboortedatum van ouders, ... Het invullen van die D-160 heeft zo'n anderhalf uur geduurd. Groggy waren we ervan! En dan nog die van mij en van de kinderen. Gelukkig waren die niet zo uitgebreid. 

Volgende stap: aanmaken van een account en doorsturen van alle bevestigingsnummers van die D-160s. Check! Dan afleveringsadres voor de koerier bepalen: Check. En dan betalen (724 euro): oei, dit lukt niet online met onze kaarten. Domme, het eerst volgende moment voor een afspraak had 6 juli kunnen zijn! Dju, moeten we het overschrijven en duurt alles weer drie dagen plus een weekend langer. Domme toch!   

Nu ja, blijkbaar kan men toch nog geen nieuwe visa's uitreiken wegens technische problemen. Murphy, jawel. De database met biometrische gegevens, die eerst gescreend moet worden alvorens men een visum uitreikt, werd vernieuwd en vertoonde wat kinderziektes... Men heeft dus wereldwijd een enorme achterstand die stilletjesaan moet worden ingehaald. 

Dus ja, die stempel in ons paspoort zal nog niet voor direct zijn. Maar we komen er wel hoor, jaja, dan kennen ze ons nog niet!

2, 1, .... go???

Nog steeds niets, nada, niente, rien, ei mitään, nimic, ештеңе, ... en zo kan ik nog een tijdje verder met Google Translate... Vandaag of morgen he. Als men zich aan de afspraak houdt natuurlijk. En het is midden vakantie voor die mannen. In de meeste staten is het schooljaar immers eind mei afgelopen. Wie weet waar zit die ene die meer informatie wou? Wie weet zit ie daar met zijn benen omhoog onder de palmbomen, een cocktail in de handen, zich vaagweg herinnerend dat er mensen uit het land Brussel naar de US willen...

Allé mannen, nog een laatste efforke en dan gun ik jullie die langverwachte vakantie. Echt waar!

Nog 15 dagen wachten

Zat er deze ochtend toch geen mailtje in onze inbox van onze vorige contactpersoon bij de International Office. Ja, diegene die op vertrekken staat! Nu kunnen we er helemaal geen touw meer aan vastknopen. Alleszins, het belangrijkste was de inhoud van dat mailtje. Daarin werd bevestigd dat ons dossier (eindelijk!) opnieuw is ingediend. We mogen een reactie verwachten na 15 dagen. Tellen tot 15 dus!

Hopelijk krijgen we dan onze 'Notice of Approval' (I-797) met het bijhorende referentienummer. Met dit nummer kunnen we dan het online visumaanvraagformulier DS-160 invullen. Eens dat in orde kunnen we een interview aanvragen bij de Amerikaans ambassade in Brussel. En zij moeten dan uiteindelijk die stempels in onze paspoorten plaatsen, na een dag of 5 (in het beste geval). Dus we hebben nog wel enkele stappen te gaan.

Maar goed, 15 dus!

Waarom er geen reactie komt...

Murphy moet hier ergens ronddwalen, dat kan niet anders. Na een secretaresse die de papieren maandenlang op haar bureau laat liggen, hebben we nu een contactpersoon bij het International Office die haar ontslag heeft ingediend... Dus twee weken geleden was ze op verlof, vorige week was het radiostilte en deze week is het blijkbaar haar laatste week. Niet dat ze zich de moeite getroost heeft om ons hiervan te verwittigen. Ah neen, daarvoor moet je haar een paniekerige to the point mail sturen met de departementsvoorzitter in cc. Die laatste is gelukkig zo wijs geweest om haar ook te proberen contacteren om dan te horen: 'she is moving on'.

Ok, nu hebben we dus een nieuwe, vrij groene, contactpersoon. En met groen bedoel ik niet ecologisch bewust... Net gebeld met de departementsvoorzitter en blijkt dat we de lijsten van door de echtgenoot gevolgde economische vakken (vanuit een verder verleden is dit) moeten inscannen en vertalen. Momenteel zit de echtgenoot dan ook als zot alle namen van die vakken te vertalen. Ondergetekende helpt waar nodig maar is momenteel even werkloos. De departementsvoorzitter maakt zich sterk dat als we zoveel mogelijk relevante, en iets minder relevante, documenten doorsturen, we voldoende informatie hebben verleend om de immigratiedienst content te stellen. Hij heeft ook aangegeven om de 'groene man' van dichtbij op te volgen. De hoop is nu dat het dossier vandaag nog kan worden doorgestuurd. Gelukkig is er een uurverschil van 6 uur...

Voor het onderzoek naar de betrouwbaarheid van de echtgenoot van de universiteit zelf, moest dus een fax gestuurd worden. Blijkt dat de universiteit hier in België geen gewone fax meer heeft maar via een elektronisch systeem faxt en ... maandag nog niet wist hoe dit systeem juist in elkaar zit. Ondertussen is dit ook uitgevist en kan dus morgen eindelijk een copy van het paspoort worden doorgefaxt. Allé vooruit!

Not for the faint-hearted

Een emigratieproces doorlopen is toch niet van de poes hoor. Je moet veel, maar dan ook veel geduld hebben en flink doen wat ze je vragen, hoe gek die vragen soms ook lijken. Nu moet de echtgenoot maandag een kopie van zijn paspoort doorfaxen naar een voor ons nog onbekende dienst binnen Virginia Tech (faxen, niet mailen want dat is te riskant voor identiteitsdiefstal!?!). Die vraag komt in opvolging van een vragenlijst die diende om zijn betrouwbaarheid na te gaan. Dus los van de visumaanvraag doet de universiteit blijkbaar ook nog haar eigen onderzoek.

Over het visum gesproken... neen, we hebben nog steeds geen nieuws. We weten zelfs niet of de extra informatie ondertussen al is doorgestuurd. Toen we vorige week maandag mailden om te horen of men nog iets wou weten van ons en vroegen om een stand van zaken, bleek onze contactpersoon een week op verlof te zijn geweest. Ze ging die dag het dossier verder bekijken en mogelijk afronden. We zijn nu al weer bijna een week verder en weten nog steeds niet of het dossier al terug is ingediend. Morgen gaat de echtgenoot dus nog eens een lief mailtje sturen om te horen hoever we nu staan. Even laten vallen dat we nog een internationale verhuis moeten regelen, nog een binnenlandse verhuis voor de andere zaken en een vlucht moeten boeken en dat het dus fijn zou zijn om te weten vanaf wanneer we weer mogen beginnen tellen tot 21 (dagen). Of, zouden we maar moeten tellen tot 14? Wie zal het zeggen?

Verder dus geen nieuws. Wat zegt u? Ja hoor, de eerste week van het huisvrouw zijn is prima verlopen, dank je wel!