Is er iets mis? Neen. Eigenlijk niet. Niet meer of minder dan anders. Maar toch voelt het meer dan anders. Het gevoel van met een emmertje vol te zitten en iedere druppel is een druppel te veel. Wanneer mij dit vroeger overkwam, boekte ik direct een date met mijn beste vriendin. Samen enkele uren weg, zagen, klagen en weglachen, begrijpen en begrepen worden, gesteund voelen. Hier is het anders. Ik heb enkele goede vriendinnen, maar de relaties zijn nog jong. Bovendien zit je hier in een cultuur waarin het niet echt hoort om te klagen over je kind(eren). Neen, alles gaat goed met die uitblinkers en let's shine on. Niemand twijfelt ooit over hoe het moet. Tandpasta-glimlach en zwaaien maar.
Maar zo zit ik niet in elkaar. Recentelijk ben ik beginnen 'eerlijker' praten met twee buitenlandse vriendinnen. Een Albanese, die problemen heeft met haar tienerdochter, en een Spaanse die soms in een (Spaanse) furie schiet tegen haar man. Dat lucht op. Maar echt 'ontsnappen' is moeilijk. Als huisvrouw ben je nu eenmaal thuis en is er naast sporten en wat vrijwilligerswerk alleen maar dat gezin om je op te richten. En als dat vrijwilligerswerk dan ook nog samenhangt met de school, dan is je wereld maar heel erg klein.
Dus, het wordt tijd om het een en ander te veranderen. Vandaag heb ik 'ontslag' genomen van mijn bibliotheekjob in school. Ik heb heel eerlijk tegen de leerkracht gezegd dat ik het momenteel niet aankan om temperamentvolle kinderen te begeleiden. Tegendraadsheid thuis en op je vrijwilligerswerk, dat is op een locatie te veel. Ik kon vandaag niet instaan voor mijn reactie moest dat ene wonderkind opnieuw weglopen. Of moest dat andere mij weer recht in mijn gezicht uitlachen en uitdagend toch doen wat je vraagt om niet te doen. Ik heb een superfijn begripvol mailtje teruggekregen waarin ze toegaf dat ze zelf in het verleden getwijfeld had om terug te keren naar het onderwijs, toen ze meer dan genoeg om handen had met haar eigen kinderen. Leerkracht zijn... het is zelfs de beste leerkrachten niet altijd gegeven!
Binnenkort ga ik op zoek naar mentaal uitdagender vrijwilligerswerk. Eerst nog even de batterijen opladen. Het zou misschien beter iets niet-(ver)zorgend zijn. Iets dat verschilt van wat ik hier de hele dag doe. Iets dat energie geeft in plaats van weg te nemen. Dat lijkt me een goed plan.
