Een week ter plaatse

Zo stilletjes aan zou je beginnen verwachten dat de zaken na een week ter plaatse ook in plaats beginnen te vallen... Voor sommige zaken is dit ook zo. We hebben bv. alle twee een telefoon. Het is een prepaid one, eentje zoals de gangsters. Zonder social security number kan je immers geen abonnement nemen. Zonder social security number kan je hier niet veel. En dit nummer kunnen we pas na 1 à 2 weken in het land aanvragen. Na vier dagen proberen (aanschuiven bij comcast, proberen bellen maar na een reclameboodschap worden onderbroken of een werknemer die gewoon ophangt), geeft onze modem ook al een signaal en hebben we internet. Ons huis en lening lijken ook in orde te komen. Dus, ja, heel wat zaken staan inderdaad al op punt.

Maar de universiteit gaat verder op het elan van voorheen... Blijkbaar staat de echtgenoot geregistreerd als ex-werknemer... U zei? Inderdaad. Wie, hoe, wat en waarom? Geen idee. Naast heel wat andere ambetante gevolgen, betekent dat ook dat onze ziekteverzekering niet kan ingaan vanaf 1 augustus maar pas vanaf 1 september. En laten we net binnen enkele uren (het is nu half vijf in de ochtend) op controle gaan bij het pediatrisch oncologisch ziekenhuis in de stad een beetje verder. Geen idee hoe dat gaat verlopen nu we nog geen nummer hebben. We hebben wel een verzekering bij de Dienst Overzeese Sociale Zekerheid van België. Zij betalen 75% van de gemaakte kosten terug. Hopelijk mogen we met onze Nederlandstalige brief als bewijs (waarom doen ze dat nu niet in het Engels?) naar de raadpleging. En geen idee eigenlijk hoeveel zo'n consult zou kosten. Om veilig te spelen lopen we hier nu ook met een afschrift van onze rekeningstand rond om te kunnen bewijzen dat we de rekening kunnen betalen. Nu, het kan nog erger. Ze hebben ook een Française aangeworvenen en van haar weten ze niet waar haar visumaanvraag zit. Die haar verzekering komt al helemaal niet in orde op 1 september!

We zijn nu trouwens op hotel in de stad. Er liggen hier drie slapers voor mijn neus. Omdat gisteren onze voiture binnen moest en we vandaag hier terug moeten zijn voor het ziekenhuis, verblijven we in een hotel met zwembad. Fun, fun want het is hier echt heel warm (34,5 graden en een bakkende zon). In afwachting van de aankoop van een tweedehands auto rijden we nu met eentje dat drie keer kleiner is dan die van tevoren. Met deze durf ik nu ook rijden. Zo'n automatic is echt superhandig. Alleen geraakte ik niet gestart. Blijkbaar moet je op de rem duwen alvorens je je uit parkeerstand kan zetten. Wat een gefoefel. Ik moest de echtgenoot volgen en geraakte nog geen milimeter vooruit!

Ik ga het hierbij laten en misschien nog wat proberen te slapen. Duimen jullie mee voor een goede controle van de dochter?