Stille nacht, donkere nacht

We zaten gezellig samen aan de keukentafel, de dochter en ik. De mannen waren gaan basketten, de ene als trainer, de andere als trainee. De dochter was opzoekingswerk aan het doen voor haar Christmas Carol-project op haar Chromebook. Ikzelf was druk aan het Candy Crushen. En toen werd het plots donker. Geen kerstlichtjes meer, geen licht meer boven de tafel, geen muziek, geen internet, geen verwarming, geen warm water/douche voor de basketters. Stroompanne, om 5:10 pm. Het was weer eens wat anders.

Met de hulp van het resterende beetje zonlicht van buiten, gingen we snel op zoek naar zaklampen (he, spellingscontrole maakt van dit woord 'zatlappen', dat zou wat zijn...), kaarsen en lucifers. Gelukkig hadden we deze vorig jaar ingeslagen, toen de sneeuwstorm voor de deur stond. Onze spooky lantaarn van Halloween kwam ook opnieuw van pas. Met een klein hartje zette ik de schakelaar van onze haard aan. De schakelaar ziet er net hetzelfde uit als deze van de verlichting maar werkt blijkbaar niet op elektriciteit. Yeah, warmte in huis! Dat heb je met die nieuwe verwarmingstoestellen, die doen niets zonder elektriciteit. En te zeggen dat we nog getwijfeld hebben om die (prijzige) haard erbij te nemen bij het bouwen van ons huis... Hou je maar warm bij -8 graden, in de vooravond. Het voordeel van die temperatuur is dat je het materiaal vanuit de frigo wel kan koud houden buiten. Koken was er gisteren dus niet bij. Water nemen van aan de frigo lukte ook niet (mental check: meer flessenwater kopen - water van kraan smaakt echt slecht). En de voiture van de echtgenoot, die mocht voor het eerst een nachtje buiten slapen.

Appalachian Power kreeg haar grid terug aan de praat rond 9 uur, voor een uurtje. Dan was het opnieuw even om zeep. Nu, we waren nog bij de goede. Het andere stuk van Blacksburg heeft pas vandaag, om 3 uur in de namiddag, opnieuw stroom.

Het wordt tijd om onze valiezen te pakken en een paar weken in het 'warme' België te spenderen. Daar komt de temperatuur overdag toch nog boven de 0 graden...

Disney World!

Eindelijk, EINDELIJK, was het zover: onze trip naar Disney! De eerste keer, voor ons alle vier. We hadden het hen vroeger al verteld: 'Ooit gaan we naar het echte Disney, Disney World of Land, in Amerika, niet dat van Parijs'. De redenen waren toen meer van praktische aard (zo druk, al dat wachten, zo duur) maar daar hadden we toen netjes over gezwegen.

'Laat ons tijdens Thanksgiving gaan', dachten we. Een moment waarop iedereen thuis, bij familie, wil zijn en een pretpark een van de laatste plaatsen is waar je je dankbaarheid wil tonen. Maar, net zoals met de verkiezingen, waren we verkeerd. Je kon er over de koppen lopen: zo druk, al dat wachten en, ja hoor, zo duur. Maar omdat je nu eenmaal niet in de VS kunt wonen zonder toch een keer een Disney park te hebben bezocht, trokken we toch richting Florida.

Een rit van 3 uur tot in Charlotte (North-Carolina)
en dan een vlucht van 1u20 naar Orlando (Florida)

We kozen voor een vierdaags pakket: vier nachten in een Disney resort en vier tickets voor vier verschillende parken: Magic Kingdom, Hollywood Studio's, Epcot en Animal Kingdom. Tot dan wist ik zelfs niet dat er vier grote pretparken waren in Disney World (en dan zijn er nog twee waterparken ook). Twee weken voor vertrek kregen we elk een eigen armband, waarvan we tevoren de kleur hadden mogen kiezen. Die armbanden zaten niet in zo maar een doosje. Neen hoor! Het doosje was gepersonaliseerd! Die armband is ook het enige dat je nodig hebt tijdens je trip. Het bevat je busticket van de luchthaven naar Disney, je inkomkaarten voor alle parken, je fast passes, informatie over je meal plan, je betaalt er je rekeningen mee en kan op de koop in een van de vele Disney shops. Dat is natuurlijk alleen maar mogelijk omdat je kredietkaart vasthangt aan dat plastieken ding...

Disney World is in niets te vergelijken met een pretpark zoals bij ons. We hadden zelfs even tijd nodig om eraan te wennen. Ten eerste is het hele domein kilometers groot. Er zijn aparte snelwegen, met eigen paars-roos gekleurde wegaanduidingen, en eigen busdiensten, vanuit ieder resort naar ieder park. Ten tweede vind je in die parken niet de ene attractie naast de andere. Neen, er is een attractie en dan zijn er enkele 'restaurants' en enkele winkels. Dan stap je weer een eind verder en vind je weer een nieuwe attractie. Iedere attractie is ook meer dan alleen de attractie. Er hangt een heel verhaal aan vast. Net zoals de Vliegende Hollander in de Efteling. Je wacht meestal in een ruimte die al deel uitmaakt van het verhaal zoals de ontvangstruimte van een hotel of de inkomhal van een kasteel. Ook de attractie zelf begint vaak met een verhaal, een context. En dat gaat ver. Zo werken in de Epcot paviljoens (attractie, winkel, restaurant) alleen maar mensen die de nationaliteit hebben van dat paviljoen (Mexicanen, Japanners, Chinezen, Afrikanen, ...). Ik weet eigenlijk niet goed wat daarover te denken...

Het kasteel van Assepoester, blikvanger van Magic Kingdom

Omdat er minder attracties zijn, moet je natuurlijk wel lang wachten. Maar dan komen de fast passes van pas. Je mag voor drie attracties per dag een fast pass gebruiken. Die passes reserveer je weken op voorhand. Je hebt dan een tijdsspanne van een uur om je aan te melden bij die attractie en dan hoef je daar amper te wachten. Dat maakt het lange wachten bij een andere attractie veel draaglijker. Eens je drie passes gebruikt, kan je nieuwe reserveren aan speciale kiosken. Of proberen te reserveren, want voor de meest populaire attracties zijn de fast passes allemaal op.

  

Zonnende nijlpaarden en gieren op safari in Animal Kingdom.

We zagen onder meer 4D-films, vielen meters naar beneden in de lift van de Tower of Terror, gingen op safari, werden kletsnat met zo'n ronde raft, vlogen over de hele wereld, schoten virtuele balletjes op het speelgoed van Toy Story, werden afgeschoten in de ruimte, vonden Nemo tijdens een ride en nog eens tijdens de musical, zagen stunts van Indiana Jones, bewonderden het mooiste vuurwerk ooit, zagen drones figuren maken in de nachtelijke hemel, aten Hawaïaans, Cubaans, Mexicaans en Afrikaans, genoten van het warme weer (27 graden) en liepen kilometers per dag. Ja, het was echt wel de moeite! Een aanrader voor iedereen die ons komt bezoeken! 

De plannetjes en brochures liggen op je te wachten in de kast van onze gastenkamer...

Tower of Terror in Hollywood Studios.
We vielen echt meters naar beneden,
voor dat open gat in de toren!
En dan vlogen we weer omhoog
en wisten we wat er ging komen...

Twee prinsessen

Shop until you drop

 

Kletsnat! Gelukkig hadden we nog een fleece voor de zoon...

Carribean Beach Resort te Disney