Je weet dat je in Amerika bent wanneer:

• De dokter je een knuffel geeft i.p.v. een hand
• De verpleegster 'I love you' zegt tegen je dochter
• Je melk en water drinkt uit bussen die wij voor olie zouden voorbehouden
• Je sla en brood door je pompsteen kan duwen om dan met een druk op een knop te laten vermalen en verdwijnen 
• Je met een beetje goede wil in je wasmachine past. Ja, helemaal.
• Je bijna even goed slaapt op de vloer van je kamer (dik vasttapijt) als op een matras (vooral onze luchtmatras waarop we 's ochtends bijna zeeziek wakker worden)
• Mensen die je van haar noch pluim kent naar je zwaaien wanneer je met de wagen passeert
• De dame achter de kassa je honey noemt
• Je nog/terug met cheques kan betalen
• Je met je dochter van bijna 11 moet gaan winkelen om materiaal te kopen om haar locker mee te versieren
• Je eigenlijk met je dochter van bijna 11 moet gaan winkelen om een smartphone te kopen...

Boeiend!

En de controle van de dochter was prima in orde! In overleg met de Leuvense artsen wordt nu bepaald of we 1x om de maand op controle mogen (zoals hier de gewoonte is) of toch nog tweewekelijks. De nabehandeling is ook gelijkaardig. Alleen krijgen de kinderen hier maandelijks nog een steroïdespuit. Dat wordt haar gelukkig bespaard. Ze heeft zelfs de toestemming gekregen om te gaan zwemmen! Hier zit blijkbaar zoveel chloor in het water dat het veilig genoeg is om in een openbaar zwembad te zwemmen met een lage immuniteit. Die boodschap toverde de meest oprechte glimlach van de dag op haar gezicht! Het komt allemaal wel goed!