En toen waren we plots met ... zeven

Bijna iedereen hier in de VS heeft een huisdier. Meestal is dit een hond. Op de tweede plaats staat de kat en dan komen kleine huisdieren zoals hamsters. De zoon is al een jaar aan het zagen voor een huisdier. 'Een diertje dat ik kan verzorgen, mama, en waarmee ik kan spelen'... Tot voor kort was ons antwoord telkens neen. Wat gaan wij hier nu doen met een huisdier? We spenderen onze vakanties meestal weg van huis. De voorbije grote vakantie waren we in het totaal 2 x 10 dagen hier. Neen dus.

Maar toen kreeg ieder kind een boekje over Humphrey de hamster mee naar huis om in de vakantie te lezen. En toen bleek Humphrey ook nog in het echt te bestaan! Hij zat de hele zomer in een heel mooi, gesloten, plastieken hokje in de lokale bib. Nu het schooljaar weer begonnen is, woont hij overdag in de bib van de school van de zoon. En Humprey is zo schattig... 

Ik weet nog steeds niet hoe het gebeurd is en welke impliciete beïnvloedings-technieken er gebruikt zijn, maar plots bleek het idee van een klein huisdiertje voor de zoon nog niet zo slecht. De dochter wil hoe langer hoe meer met rust gelaten worden en de buurkindjes hebben ook vaak andere activiteiten. Bovendien is het ook leerrijk om de verantwoordelijkheid te krijgen over de zorg van een diertje. Zo'n afgeschermd plastieken hokje, zonder tralies, houdt effectief ook alles netjes. Dus alle hop, wij naar de lokale Pet Smart om gewoon maar even te kijken naar de diertjes. Alleen maar om te kijken...

Een hamster is natuurlijk een nachtdier. Het is niet de bedoeling dat Humphrey's broer of zus de zoon een hele nacht wakker houdt. Maar zie, naast de hamsters zaten gerbils, diertjes die ook overdag wakker zijn. Het lijken hamsters, maar ze hebben een lange pluisstaart (het zijn woestijnratjes). En ze zijn zo schattig...

De zoon, die op zijn minst gezegd alles behalve een enthousiaste lezer is, 'schoolde' zich op de kortst mogelijke tijd bij in de wereld van de gerbils. Hij ging ook aan de Braziliaanse buurvrouw vragen of zij voor een diertje zou willen zorgen als wij weg zijn. Ze had hem al vroeger gezegd dat ze dit gerust wou doen. Zij en haar man zijn beide dierenarts dus veel beter kan je niet terechtkomen! 

De zoon had geleerd dat je een gerbil beter niet alleen houdt, want dan wordt hij of zij triest. En dat mooi, volledig afgeschermd, plastieken hokje bleek ook niet geschikt voor gerbils. En wist je dat je alleen gerbils van eenzelfde nest kan houden want dat ze anders gaan vechten? 'Maar mama, als we maar twee gerbils nemen, wat gebeurt er dan met dat derde beestje? Dan is zij alleen, mama, en wordt zij triest en niemand gaat haar willen'. Dus raad eens met hoeveel beestjes wij na ons tweede bezoek aan Pet Smart thuis kwamen? Juist ja.

Dus zie hier onze drie nieuwe 'familieleden'. Ze zijn om de vier uur actief, dus ook 's nachts, maar de zoon slaapt er gelukkig door. We proberen ze tam te maken maar momenteel vinden ze onze vingers ook nog lekker. Ze hollen een maal per dag rond in de badkamer in een plastieken bal en houden van zonnebloempitten en rozijnen. Het zijn drie meisjes: Witje, Browny en Blacky. Ze hebben alle drie een eigen karakter. De bruine houdt van eten en kan je het gemakkelijkste lokken. Zij slaapt graag in de etensbak. De zwarte is heel erg bang en bijt graag. De lichtbruine is een beetje avontuurlijk aangelegd. Zij durft het meest.
Zo snel ben je dus plots met z'n zeven...

Driver's license and registration, please

Het zat er natuurlijk eens aan te komen. De echtgenoot zou ooit wel eens tegengehouden worden door de politie... Zijn auto valt op. Punt. En dat ding is gemaakt om veel sneller dan de toegestane 110 km/u te rijden. Wat ik niet gedacht had, was dat hij ging tegengehouden worden voor iets anders dan een snelheidsovertreding. En dan nog door de Virginia Tech police, die instaat voor de veiligheid van de studenten, personeelsleden en bezoekers van de universiteit. Voor zijn eigen veiligheid dus.

De echtgenoot was bijna met zijn wagen uit het Virginia Tech grondgebied, toen een politiewagen met zwaailicht achter hem aankwam en hem deed stoppen. Eens uitgestapt, was het aanraken van de auto van de echtgenoot het eerste wat die agent deed. Dit was niet omdat hij de auto zo'n prachtexemplaar vond... Neen, dit heeft als bedoeling om zijn vingerafdrukken achter te laten. Die kunnen bewijzen dat de auto effectief werd tegengehouden, moest de echtgenoot plots besluiten om te ontsnappen en moesten ze zijn nummerplaat niet gezien hebben. Eigenlijk komt die gewoonte van voor de aanwezigheid van veiligheidscamera's in politiewagens. Maar bon, de man in het blauw raakt de auto dus aan en zegt dan de befaamde woorden: 'driver's license and registration, please'.

Gelukkig hebben wij al enkele Amerikaanse politiereeksen achter de kiezen. De echtgenoot wist dus dat je nooit mag uitstappen wanneer ze je doen stoppen en dat je flink je handjes aan het stuur moet houden, daar waar ze ze kunnen zien. Al die recente shootings van onschuldigen die worden tegengehouden door politieagenten indachtig, vroeg de echtgenoot maar eerst braaf de toestemming om zijn portefeuille uit zijn broekzak te mogen halen. Eens alles gecheckt en in orde, bleek dat het probleem het ontbreken van een nummerplaat vooraan de auto was.

In heel wat staten, ondermeer onze buurstaten, is een nummerplaat vooraan niet verplicht. Wel in Virginia. De corvette heeft geen plaats om vooraan een nummerplaat te bevestigen. Die tweede nummerplaat ligt dan ook al meer dan 10 maanden in onze keukenkast. De agent heeft de echtgenoot laten gaan met een waarschuwing en de suggestie om toch een nummerplaat te laten installeren. Blijkbaar kan dit wel, maar kost dit op zijn minst 200 dollar. De echtgenoot is nog steeds aan het twijfelen of het wel de moeite wel waard is om het te doen. Weldra begint immers het academiejaar en wordt het opnieuw druk voor de politie... I know, I know, regels zijn regels, maar wist je dat er een petitie aan de gang is om die verplichting te laten afschaffen? Stel je maar eens voor dat je net de 'investering' gedaan hebt en daarna hoeft het niet meer... Wordt ongetwijfeld vervolgd!

Het nieuwe schooljaar is begonnen

Sinds gisteren hebben we opnieuw een vaste routine. Ja, 9 augustus was de eerste schooldag! De zoon vloog erin met veel goesting, de dochter met frisse tegenzin.

Vorige week trokken we naar Walmart voor de aankoop van alle schoolspullen. Net zoals vorig jaar moest ik eerst een beroep doen google afbeeldingen om te zien wat al die namen betekenden. De twee lijsten die we hadden doorgekregen, somden alles ook op volgens leerkracht en niet volgens type materiaal. Een ringmap wordt niet door iedereen een ringmap genoemd en die ijzeren dingetjes in een gewone map (pocket folder) heten soms springs en soms prongs. Na een voorbereiding van een uur (!), was mijn gestructureerde volle A-4 lijst klaar. Wonder boven wonder hebben we alles ook gevonden in een enkele - grote - winkel. Dat was een meevaller!

De leerkracht van de zoon is een schatje. We ontmoetten haar vorige week op de openklasdag. Ze staat al 27 jaar in het onderwijs en is een echt oma-type. De twee vierdes zijn opgesplitst in drie vijfdes. Wat een opluchting! En de Chinese vriend zit nog steeds bij de zoon in de klas. De ESL-leerkracht (English as a Second Language) heeft gepleit om alle ESL-kinderen bij elkaar te houden en bij de meest ervaren leerkracht te plaatsen. Ik ben haar zo dankbaar! De zoon hoeft dit jaar ook geen ESL meer te volgen. De score op zijn Engelse test was zo goed dat hij geen bijles meer nodig heeft, net zoals zijn zus. Chique he!!! Dus hij kan gewoon de hele dag bij de andere kinderen blijven. Dat verkleint de kans dat er informatie wordt doorgegeven op een moment waarop hij niet aanwezig is. Vorig jaar was het soms moeilijk om te weten of het aan een gebrek aan aandacht lag dat hij dingen niet wist of doordat de juf zaken had doorgegeven wanneer hij niet in de klas was. Hij was gisterenavond alvast heel enthousiast over zijn juf!

De dochter heeft een heel toffe mannelijke science teacher. In zijn klas staan verschillende aquariums met vissen, schildpadden en kikkers. Het is een hele gezapige man die meer dan zijn hele bureaustoel inneemt. Haar leerkracht wiskunde spreekt een beetje oud-Engels ('thou shall not...') en de eerste les had als Chinees geklonken. Als dat maar goed komt... Een van haar grote frustraties was dat ze dit semester iedere dag turnen (PE) zou hebben, maar omdat de leerkracht keyboarding in december op pensioen gaat, hebben we de vakken van semester veranderd. Keyboarding is een verplicht vak in Middle School. We hoopten nog dat ze er zou van kunnen tussenmuizen omdat ze in Belgie al een cursus typen heeft gevolgd, maar dat is niet gelukt. Het vak is iets ruimer dan alleen leren typen (brieven leren schrijven, Word, ...). Er zitten trouwens twee van de vijf vriendinnen in haar klas (Pod met 100 leerlingen) en ze zit bij ieder vak wel bij iemand die ze kent. Ze was niet heel enthousiast gisteren, maar kloeg deze ochtend toch niet toen ik haar naar school bracht.

Dus voila, zij zijn vertrokken. Het academiejaar van de universiteit start pas eind augustus, maar de echtgenoot is ook al flink aan het werk. En ik? Ah, ik ga vanaf nu elke voormiddag een uur en half studeren. Het wordt ofwel Spaans (via duo-lingo en mijn boeken) ofwel iets (online-cursus of boek) dat bijdraagt tot mijn plan om later coaching te gaan doen. Ik volg momenteel een cursus positieve psychologie op coursera. Interessant en gratis. Bon, ik ga er eens aan beginnen se.