Zeg eens een abonnement op

Een dik half jaar geleden lieten we ons verleiden tot het nemen van een abonnement voor zes maanden op drie tijdschriften: Entertainment, Better Homes & Gardens en Time magazine, en dit alles maar voor 10 dollar. We kregen een referentienummer en een telefoonnummer om de abonnementen op te zeggen, vlak voor dat half jaar om is.

Zoals het een goede huismoeder betaamt, had ik dat telefoon- en referentienummer goed bewaard. Ik had zelf een herinnering in mijn agenda staan om die abonnementen te annuleren! Nog voor de tijd om was, besloten we om Entertainment, dat wekelijks in onze brievenbus belandde, op te zeggen. Echt een 'waste of paper'. Vol goede moed nam ik mijn telefoon en begon aan het hele proces...

Na een vriendelijke begroeting door de computer, werd mij een keuzemenu voorgeschoteld en koos ik, klaar en duidelijk, voor optie 'three'. De 'th'-klank kwam er misschien niet zo goed uit, maar die optie was wel duidelijk te onderscheiden van optie 'one' en optie 'two'. Tot zover het gemakkelijke gedeelte. Ik citeer/vertaal het volgende deel:

Computerdame: "Om uw abonnement op te zeggen, heb ik uw achternaam nodig. Kan u mij aub uw achternaam, zoals 'Jones', geven?"
Ik: "Dierckx"
Computerdame: "I'm sorry, I didn't quite get that. Kan u mij opnieuw uw achternaam, zoals 'Jones', geven?"
Ik: "Dierckx" (Zo mogelijk nog explicieter gearticuleerd)
Computerdame: "I'm sorry, I didn't quite get that. Let's try something else."
Ik, in gedachten: Yes, vraag aub mijn referentienummer!!!!
Computerdame: "Kan u mij uw achternaam spellen, zoals Jones: J - O - N - E - S?"
Ik, diep zuchtend: "D - I - E - R - C - K - X"
Computerdame: "I'm sorry, I didn't quite get that. Kan u mij opnieuw uw achternaam spellen, zoals Jones: J - O - N - E - S?"
Ik, dieper zuchtend en met de mondspieren nog meer uitrekkende: "D - I - E - R - C - K - X"
Computerdame: "I'm sorry, I didn't quite get that. Let's try something else."
Ik, in gedachten: referentienummer misschien????
Computerdame: "Kan u mij uw referentienummer geven? Dat nummer vindt u op het tijdschrift dat u wilt annuleren"
Ik: "X X X X X X X X X X X X X X" (een veertiencijferig nummer articulerend alsof ik er bij zou neervallen)
Computerdame: "You said: X X X X X X X X X X X X X, is that correct"?
Ik, zuchtend: "Yes"

Dan vraagt ze me welk abonnement ik wil opzeggen en ik mag opnieuw (!) zeggen over welk tijdschrift het gaat. Daarna zegt ze het volgende:

Computerdame: "Ok, ik heb nu uw abonnement geannuleerd".
Ik, in gedachten: OEF!!
Computerdame: "Ik bied u graag de mogelijkheid om Entertainment voor de volgende zes maanden te ontvangen voor 6 dollar". Zou u graag Entertainment willen ontvangen voor de volgende zes maanden voor 6 dollar?"
Ik: "No!"
Computerdame: "Ok. Ik bied u graag de mogelijkheid om Entertainment voor de volgende 12 maanden te ontvangen voor 6 dollar? Zou u graag Entertainment willen ontvangen voor de volgende 12 maanden voor 6 dollar?"
Ik: "NOOOOOOOOOO!"
Computerdame: "Is er nog iets anders dat ik voor u kan doen?"
Ik: "noooooooo"
Computerdame: "Ok, dan wens ik u nog een fijne dag"
Ik, neerploffend in de zetel: "Thank you SOOOOO very much!!!!"

Omdat ik er 'een beetje' tegen opzag om dit hele proces nog eens te doorlopen, was ik de abonnementen van de andere twee tijdschriften 'vergeten' op te zeggen. Maar toen zag ik op onze kredietkaartafrekening plots een bedrag van 69 dollar staan voor Time magazine. We lezen daar wel stukken uit, maar om daar nu zoveel voor te betalen... Dus ja, er zat dan toch niets anders op dan opnieuw mijn vriendin de computer te bellen...

We doorlopen opnieuw diezelfde litanie en dan biedt ze me plots een abonnement voor zes maanden op Time magazine aan voor 2 dollar! TWEE dollar!? Ok, dat heeft ze dan toch maar verkocht gekregen. Ik had misschien nog moeten wachten op dat jaarabonnement maar ik vond twee dollar al een behoorlijke deal. Daarvoor wil ik binnen zes maanden nog wel eens bellen... Oh ja, en drie dagen later was de 67 dollar die we 'te veel' betaald hadden, al teruggestort. Soms kan het dus wel vlot gaan....

Een update

Blijkbaar zijn er al weer drie weken voorbij. De tijd lijkt wel te vliegen... Zie hier een overzichtje van wat er allemaal gebeurd is:

Ten eerste hebben we een korte, maar zeer fijne spring break achter de rug. We vertrokken op donderdagochtend, zeer vroeg, met de auto naar Charlotte in North Carolina. Dat was een rit van een drietal uur. Daarna het vliegtuig op en om 2 uur 's middags waren we al in Orlando. Ons hotel lag vlak naast Universal Studios. Je kon er naartoe met de bus, via een wandelpad en met de boot. Universal Studios bestaat uit twee pretparken (Universal Studios Florida & Universal's Islands of Adventure) en een waterpark, maar dat was nog niet open. De pretparken zijn echt supertof en heel wat minder commercieel dan Disney. De attracties zijn meestal 3 of 4-D en best indrukwekkend. Zo vlogen we rond op Harry Potter's bezem, werden weggeslingerd door King Kong en elders door een of andere slechterik waarvan we dan gered werden door Spiderman. We schoten als Men in Black op aliens en redden Poseidon van een gewisse dood. De Simpsons maakten mij een beetje wagenziek en ik hoefde ook geen tweede keer meer door Gringott's bank te rijden. Alleen die rafting was er een beetje over. We kregen letterlijk emmers water over ons en waren nat tot op ons ondergoed. Die ride hebben we wel nog 7 keer gedaan (verspreid over 2 dagen) met een poncho. Maar zelfs met die poncho werd je nog stevig nat. Universal is echt een aanrader wanneer je grotere kinderen hebt of kinderen die niet snel bang zijn. Je investeert best wel in een fast-pass. Die staat je toe om bij alle attracties, behalve die twee van Harry Potter, aan te schuiven in een veel kortere rij. Maandagavond waren we moe maar voldaan terug thuis en dinsdagochtend, om 8:04, zat de dochter al weer achter de schoolbanken.  

Ten tweede is de zoon onlangs 11 geworden. Geïnspireerd door onze uitstap, hielden we vorig weekend een 'Men in Black' verjaardagsfeestje. Vijf jongens, alleen gekleed in het zwart, startten het feestje met laser shooting en bowling in het nabij gelegen Christiansburg. Het schieten werd daarna verder gezet in onze kelder met nerf guns en op de tablets. Vreemd hoe ze ieder met hun eigen tablet toch sociaal bezig zijn op Minecraft. Om middernacht waren ze eindelijk stil maar drie uur later werden we wakker door een nieuwe nerf gun schietpartij. Zondagochtend was het 25 graden en schoten ze verder met watergeweren (man, we lijken hier echt wel ingeburgerd...). De zoon heeft hier een fijn groepje vrienden bij elkaar verzameld. Ze maken veel plezier samen en zorgen ook voor elkaar. Fijn om zien!

Dit is de meest 'gelukte' foto die ik van die bende heb...

En tot slot zijn de laatste drie weken van het schooljaar ingegaan. Het is weer de tijd van de SOL's, de Standards of Learning. De scholen freaken weer. Weken lang worden de kinderen voorbereid op die tests. Ah ja, de rangorde van de scholen hangt af van de scores die de kinderen halen. Dit jaar hebben onze kids alle twee English en Math. De zoon heeft deze week ook nog Science. English is voor beide al achter de rug. Het was een soort begrijpend lezen waarbij ze 11 multiple choice vragen kregen voor ieder van de vier teksten. De dochter was het eerste klaar van haar klas. Of dat nu een goed teken is of niet, weten we nog niet. Ze vertelde dat ze op sommige vragen het minst bizarre antwoordalternatief had gekozen. Een strategie als geen ander, denk ik dan. Math en Science test kennis van alle voorbije jaren tot en met het huidige jaar. Tja, wat dat gaat geven voor de zoon, dat weet ik niet. Hij is pas eind vorig jaar Science gaan meevolgen. Daarvoor kreeg hij Engelse bijscholing tijdens dat lesuur. Die SOLs zijn trouwens maar de enige eindtesten die ze hebben. Vreemd vind ik dat allemaal. 

Voila, tot zover de update. Ah ja, nog een ding: onze belastingen zijn afgegeven aan de IRS. We hebben hen ook de kinderen 'getoond'. Hun paspoort en visum werd bekeken en het aangepaste aanvraagformulier voor hun Individual Tax Identification Number (ITIN) werd ingevuld. Na een uur vriendelijk antwoorden en wachten, zegt de IRS-dame doodleuk: "Er zijn drie uitkomsten: 1) de kinderen krijgen een ITIN-nummer en je krijgt een brief met dat nummer, 2) de kinderen hebben geen recht op een ITIN-nummer of 3) men heeft momenteel te weinig gegevens om het ITIN-nummer toe te kennen". Optie 3 is echt om te lachen want de IRS-dame overloopt zelf het aanvraagformulier en checkt zelf de documenten. Eigenlijk betekent optie 3 dus dat ze een fout heeft gemaakt... Och ja, het zou me nog niet verbazen... We hebben maar ge'thank-you-so-very-much'ed en geloven in een goede afloop. Positief blijven he!