De voorbije zomer

We hebben een ongelooflijk drukke, maar fijne zomer achter de rug. We dachten er dit jaar eens goed van te profiteren omdat het laatste jaar van ons verblijfsvisum is ingegaan. Naast het 'gewone' bezoek aan Belgie, met een zijsprongetje naar Parijs en Andalusie, bezochten we ook nog Washington DC en New York. Dit deden we vergezeld door oma, tante en het Belgische vriendinnetje van de dochter. Begin augustus volgden we de echtgenoot ook nog mee naar San Francisco. We waren net op tijd voor het begin van het schooljaar terug. 

We hadden een druk programma met 'ons volkske uit Belgie'. We kwamen met z'n allen op 4 juli aan in Washington. Met heel veel moeite zijn we wakker gebleven tot het vuurwerk dat om 9:07 (...) startte op de National Mall. De volgende dag bezochten we de 'must see' locaties in Washington en reden dan met een zeer grote auto naar Blacksburg. Daar werden onze plannen wat in de war gestuurd omdat geen enkele van onze twee auto's nog reed. Mijn auto had een platte band die niet kon hersteld worden en die van de echtgenoot een platte batterij. Met een beetje gepuzzel en hulp van onze Zuid-Afrikaanse buurvrouw, konden we onze huurauto de volgende dag toch nog op tijd afzetten en zelfs nog een bezoekje brengen aan Build-a-Bear. Het was best wel spooky om met dat immens salon op wielen te rijden!!

Invasie van Belgen aan the White House

Altijd een topper: de Cascades!

Na drie dagen Blacksburg, met natuurlijk een wandeling naar de Cascades, vertrokken we richting New York. Eerst reden we met twee auto's drie uur naar het zuiden, om dan in Charlotte een vlucht naar het noorden te nemen. New York was intens. We verbleven in Chinatown en dat roken we al van verre. Hoewel iedere nacht het vuilnis werd opgehaald, bleven de stoepen vol vuilzakken liggen. Meng die geur dan met de geur van verse (?) vis en kruiden en dan weet je het wel... We zagen de stad met behulp van een hop-on-hop-off bus, bezochten het Natural History Museum en het 9/11 memorial, Times Square (met de Disney en M&M shop), deden een boottocht rond het vrijheidsbeeld, gingen shoppen bij Macy's en 'liepen' verloren onderweg naar de luchthaven. Dat was nog even spannend. Google had ons op het verkeerde spoor gezet. Letterlijk dan. De metrolijn waar we mee onderweg waren, bleek toch geen verbinding te hebben richting luchthaven. Natuurlijk ontdek je dat pas wanneer je net het water over bent richting Brooklyn... Dan maar een taxi proberen. Maar ja, we waren met vijf en er passen maar vier personen in een taxi... De Uberman wou ons niet meenemen. Twee taxi's was een optie maar ook een beetje spooky. Wie zet je in die tweede taxi? Twee dames die geen Engels spreken? Eventueel de dochter er ook bij? Uiteindelijk stopte een gewone taxichauffeur en propten we ons met vier op zijn achterbank. "No worries, we'll be on time! I know the way... By the way, there is my house! Can you see the bike of my son?" Euh? Waar? Wat? En ja, we waren effectief op tijd, de ene al wat misselijker dan de andere. De terugtocht met de metro verliep vlotter. In een rechte lijn, met een correcte overstap. Na een uur en half roken we onze buurt al. Als afsluiter van onze New York trip, namen we met z'n vier nog een Broadway show, een Madame Tussauds en een 'Ripley's belief it or not' mee. Een hele ervaring!

Het schizofrene Times Square

San Francisco was dan weer helemaal anders. De echtgenoot had twee en halve dagen om 37 personen te interviewen in een hotelkamer. Heel raar, maar dit is blijkbaar de gewoonte. De focus van dat congres ligt op jobinterviews. Zo kwam het dat de kinderen en ik, samen met de vriendin van een doctoraatsstudent die zelf werd geinterviewd, op pad gingen. We zagen de zeeleeuwen op Pier 39, bezochten het aquarium en een science museum. We reden opnieuw met een hop-on-hop-off door de verschillende buurten en in de gietende regen over de Golden Gate Bridge. Het fijnste was misschien wel de fietstocht vanuit het centrum, over de brug naar Sausalito. In plaats van de Golden Gate te zien in de gietende regen, zagen we haar nu - amper - in de mist. Maar in Sausalito, aan de overkant van de brug, was het zalig warm. Daar namen we de fiets mee op de ferry en reden terug naar de verhuurplaats. Verder hebben we kilometers gestapt en zeer lekker gegeten!

(foto's van San Francisco volgen nog...)

Oh ja, we kregen ook nog drie dagen bezoek van een vriendin uit Belgie. Dat was ook heel fijn! Uit pure nostalgie bezochten we de filmlocatie van Dirty Dancing en gingen natuurlijk opnieuw naar de Cascades. Samen met de kinderen lieten we ons ook even gaan in een pinball-museum. Grappig! 

 Mountain lake lodge. Baby, my sweet baby, ...

Ja, het was me een zomertje wel!! We zijn het nieuwe schooljaar met heel veel fijne herinneringen gestart. Benieuwd wat dit nieuwe jaar gaat brengen!

Afscheid nemen

Het is logisch dat je als expat regelmatig moet afscheid nemen. Iedere keer wanneer je op familie- en vriendenbezoek gaat, komt er weer dat moment om afscheid te nemen. Je geraakt er wel wat aan gewend. Het is meestal 'maar' afscheid nemen voor een half jaar en dan zie je elkaar terug. Ondertussen is er Skype, WhatsApp, Facebook, ... Keuze te over. 

Waar ik echter maar niet aan gewend lijk te geraken, is aan dat afscheid nemen hier. Vriendinnen verdwijnen voor kort of voor lang of voor altijd. Het grote nadeel van expat te zijn, is dat zo goed als je hele vriendenkring ook expat is. En dat blijkt nu eenmaal een vrij 'onstabiele' groep te zijn. Je woonst is waar je werk is en dat kan in een andere staat of een heel ander land zijn. Emigreren is waarschijnlijk ook een beetje als vreemdgaan (...), eens je geproefd hebt van 'den vreemde', ligt de drempel om het opnieuw te doen veel lager ...

De ene, zeer grappige vriendin zit voor een half jaar in Frankrijk. De andere, Spaans-Franse vriendin, zit een half jaar in Italie en dan een half jaar in Bolivie. En dan heb je de ongelooflijk fijne Zuid-Afrikaanse vriendin, wiens man zijn job in het begin van het jaar verloren is, wel, zij gaat terug naar Zuid-Afrika. Vandaag hadden we een afscheidsthee met ons kleine groepje, vlak voor het grote afscheidsfeest van morgen. Het was moeilijk. De andere Zuid-Afrikaanse vriendin en buurvrouw is een fotografe en zij had alle foto's van ons samen in een mooi fotoboek gegoten. Al die vrolijke genietfoto's van op Facebook bij elkaar. En dan komen natuurlijk de traantjes. We hebben op die twee jaar zoveel mooie herinneringen opgebouwd. Natuurlijk spreken we wel eens af in Zuid-Afrika, maar het is niet hetzelfde. Het was natuurlijk ook een fijne voormiddag. Zo fijn dat we hebben afgesproken om nog een afscheidsthee te organiseren. Ah ja, we moeten er nog eens goed van profiteren voor ze weg is!!

Dus ja, nu bij het begin van het nieuwe schooljaar zal ik ook weer opnieuw op zoek mogen gaan naar een nieuwe structuur en nieuwe activiteiten. Morgen komt alvast mijn bureautje en kan ik de speelkamer een beetje herinrichten in werk- en speelruimte. Ik begin eind deze maand aan een nieuwe cursus (projectmanagement) en vanaf het moment dat mijn nieuwe laptop in orde staat, kan ik beginnen ook zelf cursussen te maken. Het plan is om deze dan als vrijwilliger te gaan geven in de YMCA. En natuurlijk ga ik ook regelmatiger opnieuw bloggen. Het moet toch net als vroeger vroeger mogelijk zijn om wekelijks iets van mij te laten horen. Wacht maar tot ik aan mijn nieuwe bureautje zit in plaats van aan de keukentafel met de afwas achter mij en de stofvlokken voor mij ;).