You guys are really happy, aren't you?

Yes we are. Het is niet omdat we af en toe een down kennen, met een gegronde reden, dat we niet gelukkig zijn. In feite zijn we heel gelukkig. We zijn blij met ons nieuwe huis, met de nieuwe contacten en vrienden, blij met het mooie weer (tussen de 25 en 31°) en de mooie natuur, en blij dat de kinderen zich al iets beter voelen op school. Het is nog niet wat het moet zijn met de school, maar we gaan in de goede richting. Waarom zouden wij eigenlijk niet gelukkig zijn?

Je kan de hele tijd beginnen denken aan alle mensen en zaken die je mist, maar dan is heel dit avontuur voor niets geweest. Natuurlijk is het spijtig dat we niet op het verjaardagsfeestje van ons nichtje/metekindje kunnen zijn en natuurlijk mis ik een goed stuk chocolade (vooral op die down momenten... oeps, ik bekend: ik ben een emo-chocolade-eter...) maar er is skype en er is Amerikaanse chocolade. We zijn natuurlijk nog niet op het cruciale driemaandenpunt aangekomen. Volgens de expatcurve zijn we nu in onze honeymoon-fase en gaan we eind volgende maand een serieus dieptepunt tegemoet. Wat we dan vooral niet mogen doen, is naar België gaan. En daarom komt een deel van België naar ons. De komst van de oma's en de opa zal ons zeker goed doen!

Wat ik vooral heel fijn vind, is het internationale aspect van ons netwerkske. We kennen personen uit India, Bolivia, Denemarken, Frankrijk, China, Libanon, Texas (...), ... En dat verruimt je blik. We hebben hier al gesprekken over gun-control gehad met iemand die zelf meerdere wapens in huis heeft. We blijven het absurd vinden, maar begrijpen wel beter waarom sommige mensen vinden dat dat moet kunnen. Daarstraks ging het over Amerika, het enige land dat andere landen ter hulp schiet. Tja, dan zeg je wel voorzichtig dat het niet uitsluitend over altruïsme gaat, maar ergens hebben ze wel een punt. Heel leerrijk, die verschillende visies.

Dus alles loopt hier zoals het moet lopen, denk ik. En onze ups zijn veel groter dan onze downs, dus maak jullie maar geen zorgen!