Vandaag kwam plots een medewerker van War Memorial (zo heet de sportzaal) binnen bij de step om te vragen wie ondergetekende was. Dat betekent meestal niet veel goeds. Ik ben dadelijk meegegaan en zag een beetje verder een groepje mensen in een rondje staan. Midden in dat rondje zat de echtgenoot, met een pink in een vreemde formatie (foto zie onderaan). Het groepje mensen bestond niet uit zijn medespelers, zelfs niet uit diegene aan wie de echtgenoot zijn pink een tijdje had meegegeven. Neen, er stonden vier mensen van de reddingsbrigade (rescue squad), vijf personeelsleden en een politieagent rond hem. TIEN personen voor een pink!
Blijkbaar wordt er bij elk ongeval, zelfs een uit de kom getrokken pink, telkens de politie bijgeroepen. Onze buurman vertelde dat dat was ter bescherming van de reddingsbrigade. Ja, de kans was inderdaad groot dat de echtgenoot negen mensen ging aanvallen...
Een van de gastjes van de reddingsbrigade (volgens mij allemaal studenten trouwens) vertelde hem dat ze hem naar spoed konden voeren, met de ambulance, maar dat de wachttijd op spoed zeer lang was. Hij stelde voor dat hij daarom beter naar velocity care zou gaan (soort van dokter van wacht) maar dat ze hem daar niet naartoe konden voeren. Dat mocht niet, ook al is die locatie veel dichter bij dan het ziekenhuis (??). Ik mocht hem wel voeren, maar als hij onderweg iets zou voorkrijgen, moest ik hen direct bellen... Mmm, zeer veel vertrouwen in mijn rijkunsten dus...
Dus ja wij dan maar samen naar de dokter van wacht. We moesten natuurlijk eerst inchecken, betalen en dan wachten. Na een tijdje mochten we binnen en deed een verpleegster de intake. De dokter verscheen en zo snel hij binnen was, was hij weer buiten met de woorden: "Een vinger die uit de kom is mogen wij hier niet behandelen. Daarvoor moet je naar spoed. Je kan een terugbetaling vragen". En die dokter deed dat in een beweging he. Binnenstappen, zich omdraaien en weer buitenstappen. Say what?
Alle hop, wij dan maar naar de spoed. Ondertussen was het al anderhalf uur later en moesten we gelukkig niet zo lang meer wachten. Een foto van de vinger, pijnlijke verdovingsspuit in de vinger, eens trekken aan de vinger, nieuwe foto van de vinger en dat was het. Zo goed als nieuw.
Bij de dokter van wacht kwam trouwens een koppeltje binnen vanuit een voormalig Oostblokland. De dame aan het onthaal vroeg hun verzekeringskaart. Die hadden ze niet. Dan zou de raadpleging 150 dollar kosten en nog extra kosten voor de tests. "But she is sick", zei hij. "Tja", zei de vrouw, "het is toch zo". "En wat als we naar de spoed zouden gaan?", vroeg hij. "Dat zou nog duurder zijn", was het antwoord. We zaten daar beide met ongeloof te kijken. We twijfelden nog even om de kosten voor hen te betalen maar wat met die lab-kosten? Het voelde een beetje vreemd allemaal. Uiteindelijk mochten ze toch het intakeformulier invullen en belde hij iemand op. Toen moesten we binnen. We wisten echt niet goed wat te doen en hopen dat hij iemand gevonden heeft om hem te helpen. Trouwens, op spoed was de kost voor ons, zelfs met verzekering, 150 dollar en extra kosten zullen nog worden doorgestuurd (zoals de twee X-rays waarschijnlijk). De ziekteverzekering hier is echt mensonterend...
Hieronder een foto van de pink voor en na behandeling. Geinteresseerden: scroll down ;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten