Visa verlenging

Ons visum vervalt op 8 juni. Aangezien het heel wat voeten in de aarde had vooraleer we dat visum vastkregen, en het ons een flinke duit extra gekost heeft, contacteerde ik de dame van de International office al in november vorig jaar. Ik vroeg haar of het mogelijk zou zijn om het voorbereidende werk al te verrichten zodat we begin december, zes maanden voor het visum vervalt en je ten vroegste een verlening kan aanvragen, alles zouden kunnen in orde brengen.

"Och", zei ze me, "dat zou niet nodig zijn want een verlenging duurt tegenwoordig maar twee maanden". We moesten maar terugkomen na onze trip naar Belgie en dan gaat zij, samen met de secretaresse van de echtgenoot, het dossier van de echtgenoot voor haar rekening nemen en ikzelf moet dan het dossier voor mezelf en de kinderen in orde maken.

Ok, zo gezegd, zo gedaan. Ik bereid ons dossier voor en noteer alle vragen die ik heb, ik verzamel de nodige papieren voor de echtgenoot en we proberen een afspraak te versieren. Pas op 22 januari konden we eindelijk we bij haar terecht. "Ja", zei ze, "we hebben bericht gekregen dat een verlenging van een visum nu 4 maanden duurt, in plaats van 2 maanden, en de overheid zit nu in shutdown, dus ik kan nu niets aanvragen". "Maar, dat is allemaal niet zo erg, we gaan gewoon voor een versnelde procedure, eentje die maar twee weken duurt. De enige voorwaarde is dat je dan in het land moet blijven". Ok, dat lijkt allemaal niet zo moeilijk te zijn, ware het niet dat de echtgenoot eind februari, begin april, begin mei en midden juni het land zal verlaten en dit telkens voor minstens een week. Bovendien voorspelt men ook een nieuwe shutdown, midden februari.

Geen getreur, tussen 22 januari en eind februari liggen nog 4 weken, dus dat komt allemaal wel goed. Ik breng alvast op 23 januari ons volledige dossier binnen. Na een week check ik bij de echtgenoot of de secretaresse haar werk al gedaan heeft, want dat is nodig vooraleer de dame van de International Office de aanvraag kan indienen. Surprise, surprise: natuurlijk niet! Nog een halve week later, is de secretaresse bezig met de voorbereiding van het dossier, maar wanneer ze alles wilt bewaren, crasht het hele systeem. Tja, dan tellen we maar weer een paar dagen extra...

Op vrijdag 2 februari, krijgen we eindelijk het bericht dat het voorbereidend werk afgelopen is en mailt de dame van de International office dat ze nu ziet wat er vorige keer is misgelopen en dat we daarom ASAP (zo snel als mogelijk dus!!!) alles moeten indienen want dat ze niet zeker weet of het dit keer misschien opnieuw een probleem kan zijn...

[WHAT THE ****!?!?!? Hebben we dit niet al meer dan twee maanden en half geleden gesignaleerd???? Hebben niet alleen de echtgenoot, maar ook ik persoonlijk jou een extra email gestuurd om te vragen of het werkelijk een goed idee is om zo lang te wachten??? Waarom gelooft niemand ons hier toch??? Waarom doet iedereen hier alsof ze het altijd beter weten en loopt het telkens (!!) mis?? We hebben het nog zo gezegd!!!]

Bon, ze heeft de werkaanvraag toch op vrijdag 2 februari nog ingediend. Het verantwoordelijke federale departement doet er nu 7 dagen (werkdagen?) over om dit te bekijken en, hopelijk, goed te keuren. Dan komt alles terug en moet het naar immigratie die er, in het beste geval ook 7 dagen over doet om dit goed te keuren. Dus, binnen 14 (werk?)dagen zou alles in orde moeten zijn. 2 + 14 = 16 + 6 (weekends?) + President's day = 23 februari en guess what? Op 24 februari vertrekt de echtgenoot naar Belgie... EN, dat is allemaal in de veronderstelling dat er geen nieuwe shutdown is. Goe bezig!!

Gelukkig heb ik Calm gedownload. Dat is een meditatie-app die me leert om meer mindful in het leven te staan. Volgens Calm moet ik alleen maar blijven ademen. Blijven ademen en loslaten... Het komt allemaal goed!