H2O party

De Zuid-Afrikaanse vriendin had me uitgenodigd op haar H2O party. Dat is een Tupperware party met kuisproducten. Sedert mijn demotie tot huisvrouw, en dat is ondertussen al bijna 3 jaar (!!!), is ons huis wel wat properder dan vroeger. Het hoort nu eenmaal bij de verantwoordelijkheden, niet waar. Maar, om nu te zeggen dat ik een superfan ben van poetsen... wel, euh, dat zou een klein beetje te veel overdreven zijn.

Een party rond kuisproducten stond dan ook niet echt heel hoog op mijn bucket list. Maar ja, ik wil de vriendin wel iets gunnen. Op iedere verkochte doek en bijpassend zeepje, krijgt zij natuurlijk een percentje. En al die percentjes kan zij inruilen voor allerlei producten die anders behoorlijk duur zijn. Aangezien zij een beetje poetsverslaafd is en omdat je vrienden nu eenmaal ondersteunt op propere en vuile momenten, had ik me maar ingeschreven.

Op de feestjes die wij meestal houden, of op worden uitgenodigd, ligt het percentage buitenlanders altijd gevoelig hoger dan het percentage autochtonen. Ik vertelde het al eerder: de modale Amerikaan is niet zo happig op het ontvangen van volk. Als het dan toch voorvalt, dan wordt het een potluck waarbij iedereen eten meebrengt. Op de H2O party waren naast vrienden vooral ook buren uitgenodigd, wat voor een evenwichtigere verdeling allochtoon/autochtoon zorgde. En dat geeft toch wel een hele andere dynamiek aan zo'n feestje.

Wanneer Amerikanen feesten, zijn ze luid. Op restaurant moet je soms roepen om je verstaanbaar te maken voor de personen die tegenover je zitten. Vooral de vrouwen kunnen een hele schelle lach opzetten en trachten elkaar precies te overtroeven wat het aantal decibels betreft. Wel, zo'n kuisparty haalt blijkbaar het grootste feestvarken in iedereen boven. My God! Iedereen zat door elkaar te gillen, handjes te klappen, en enthousiast te doen. De verkoopster, die in het midden van de kring stond, heeft amper iets moeten zeggen. De aanwezige dames verkochten de producten voor haar: "This is amaaaaaaazing", "I loooooooooooooove this all purpose glove", "Oh, if you buy one thing, you shouuuuuld buy this chiffonnette", "I dreaaaaaaaaam about owning this ($ 178) essential mop kit", ...

Ik zou mezelf nu niet beschrijven als een introvert persoon. Ik spreek iedereen aan en heb niet zoveel last om in groep te spreken, maar in zulk een gezelschap ben ik het toonbeeld van een muurbloempje. Je kan er gewoon niet tegenop. Je moet het zelfs niet proberen. Het was wel heel grappig en ik heb hard gelachen, maar man, mijn oren. Enkele dollars armer en met de grootste verwachtingen over de prestatie van mijn cleaning clay en heavy duty chiffonnette in de douche-omgeving, ben ik iets vroeger dan de rest naar huis gegaan. Een echtgenoot die de dag nadien vertrekt voor een week, is een meer dan geldig excuus, toch?