Bijna klaar!

We zijn bijna klaar voor onze trip naar Belgie! We tellen de dagen af! De kinderen hebben al een selectie van knuffels gemaakt die de trip over de plas mogen meemaken. Sommige voor het eerst, andere al voor de tweede keer. Sommige gaan met een missie: vergeten speelgoed ophalen voor de 'vrienden' die hier achter blijven en andere gaan mee omdat ze een vaste plaats in bed hebben.

Er moeten ook drie grote koffers gevuld. Niet omdat we zoveel kledij willen meenemen, maar wel omdat we ruimte moeten hebben om spullen mee terug naar hier te kunnen brengen. En dan bedoelen we natuurlijk chocolade, wijn en ... keukenhanddoeken. Ja, ik slaag er hier maar niet in om keukenhanddoeken te vinden die doen wat ze zouden moeten doen. Na meerdere mislukte aankopen heb ik gewoon besloten om Belgische handdoeken te importeren. En over importeren gesproken: de echtgenoot gaat de wijn legaal binnen brengen. We gaan de flessen dus aangeven en daar tax op betalen. Naar het schijnt zou dit niet veel kosten... Je loopt alvast niet het risico dat ze je betrappen, je een boete moet betalen en dat je je wijn kwijt bent. Gelukkig vliegen we terug in twee stappen (we overnachten in Washington) zodat de douane wat extra tijd mag nemen. Ik denk dat er strakkere plannen zijn, maar bon, we zullen wel zien hoe dit afloopt...

Ondertussen gaat het al een heel klein beetje beter met de dochter. Ze beleeft geheime avonturen op de schoolbus. Het ritje van school naar huis is het hoogtepunt van de dag! We hebben het raden naar wat er allemaal gebeurt op die bus, maar ze voelt zich er beter door. Vorige week wou ze zelfs met mij niet mee naar huis rijden! Ik was op Middle School om de 35 buschauffeurs een zakje met koekjes te overhandigen ter bedanking en hopsa, daar spurtte ze de bus in, mij vakkundig negerend. Het was trouwens wel indrukwekkend, die 35 bussen die allemaal tegelijk hun motor deden draaien en dan om de beurt, in een rij, wegreden. Ik heb nog geprobeerd er een foto van te trekken, maar tegen de zon in lukte het niet. Toen haar vriendinnetje zich afvroeg waarom die gekke vrouw foto's aan het trekken was van de bussen, heeft de dochter wel verklapt dat ik het was. De schaamte is dus nog niet al te groot. Maar toch, volgende keer mag iemand anders gaan koekjes uitdelen hoor!