En nu gaat het allemaal wel heel erg snel! Vandaag kreeg de echtgenoot onze visa overhandigd, boekten we een vlucht voor woensdag (met terugkeer op 19 december), een hotel voor de eerste nacht, een huurauto voor een week en werd onze lening goedgekeurd (thank God!). De sleutel van ons huurhuis ligt klaar en donderdagnacht kunnen we in principe op een gloednieuwe luchtmatras (Wallmart?) doorbrengen. Kamperen deel 2 dus.
Daarnaast is er natuurlijk het afscheid nemen... Afscheid nemen van meme, die vreest dat ze ons nooit meer zal zien, en van de mama's... ja, dat zijn de pijnlijke momenten... En op die momenten weet ik niet goed meer waarom we dit avontuur weer begonnen zijn.
En dan zijn er de kinderen, de ene op superspeed, de andere gespannen als een supersnaar... Voor hen is het nu ook niet evident. Zij hebben net afscheid moeten nemen van hun (geboorte)huis en staan voor nog twee verhuizen. Tussen alle bankbezoeken, telefoons en het inpakken door, eisen zij hun portie aandacht op en niet altijd op de meest positieve manier. En dit allemaal op een appartement waar je rekening moet houden met buren en er geen vriendjes in de buurt zijn om eens goed mee te voetballen.
Om maar te zeggen: we zullen blij zijn eens we terug een beetje vaste grond onder onze voeten hebben. Hopelijk komt alles een beetje op zijn pootjes terecht in de loop van volgende maand.
De volgende post zal van enkele kilometers verderop gebeuren. See you all later!
Hoe ongelooflijk spannend allemaal zeg! Heel veel succes de komende dagen en dan zijn jullie eindelijk daar, eindelijk! Wij gaan jullie missen, maar ik ben ook heel benieuwd om alles hier te volgen, breng ons dus snel op de hoogte. Zo beleven wij ook een beetje mee jullie avontuur...
BeantwoordenVerwijderenWaa, ik voel de knoop in de maag en de kriebels in de buik tot hier.. Zo spannend! Ik zal hier volger zijn van het eerste uur :)!!
BeantwoordenVerwijderenoooo, wat kijk ik uit naar berichtje van aan de andere kant van de grote oceaan :)
BeantwoordenVerwijderen