Onrust

Het stormt en davert een beetje vanbinnen. Regelmatig flitst de vraag 'Wat als?' door mijn hoofd. Ons huis is verkocht, we hebben een huis in opbouw ver weg van hier, volgende week rond deze tijd zit mijn laatste werkdag erop en iedereen, echt iedereen van ons gezinnetje kijkt er naar uit om naar Amerika te gaan. We zijn er klaar voor!

Wat als? We hebben geen echt plan B. We weten het niet. Het is nog te vroeg om te beginnen panikeren, maar toch, echt goed voelt het niet aan. Het geloof in 'alles komt wel goed' is al een tijdje verdwenen. Dingen lopen soms mis. Soms heel grondig mis. En soms draait het nadien toch wel weer goed uit. Place your bets.

We krijgen wel geruststellende emails van het International Office. Daar krijgt men nog al eens de vraag naar meer informatie over een aan te werven kandidaat. En de voorbije zeven jaar zijn er maar enkele gevallen geweest waarbij het niet goed is afgelopen. Dat bleken al twijfelgevallen te zijn van bij het begin. Als we op deze hoopgevende mails mogen verdergaan, dan zal het wel in orde komen. Maar ja, je weet maar nooit. Wat als die ambtenaar die nacht niet goed geslapen heeft? Wat als hij bij het woord België alleen maar kan terugdenken aan die slecht verteerde mosselen van vijf jaar geleden? Of zou het allemaal toch wat minder arbitrair verlopen? 

Bah!! We proberen het maar wat uit ons hoofd te zetten. Er zijn veel ergere dingen op deze wereld. En voor de rest gaat alles goed. Dat plaatst de dingen wel weer terug in perspectief. Maar die storm... die gaat er toch nog niet helemaal van gaan liggen...