Faits divers

Het normale schoolleven ligt weer even stil. Reden: de SOLs. SOL staat voor Standards Of Learning. Het gaat over online tests van wiskunde, Engels, geschiedenis en/of wetenschap, die ieder kind, vanaf de derde graad, moet afleggen. Alle kinderen, uit alle scholen in de hele staat Virginia, krijgen vragen uit dezelfde databank. De bedoeling is om na te gaan of de leerlingen voldoende kennis hebben om naar de volgende graad over te gaan en te bepalen of sommige scholen meer ondersteuning moeten krijgen. Nobele doelen. Omdat, naar verluidt, leerkrachten extra betaald worden voor het aantal leerlingen dat slaagt op die testen, worden de leerlingen gedrild in het oplossen van SOL-vragen. Het al SOL wat de klok slaat de voorbije weken. De prestaties van de leerlingen op die SOLs worden ook gebruikt om de score en rangorde van scholen te bepalen. Hoe hoger, hoe beter natuurlijk. Alle hens aan dek dus!! We kregen al brieven mee met daarin belangrijke instructies voor de ouders: zorg ervoor dat je kind uitgerust is, zorg ervoor dat je kind ontbijt, zeg tegen je kind dat het zijn/haar best moet doen, ... Er worden bijlessen wiskunde geprogrammeerd voor zij die het nodig achten en er worden oefentesten afgelegd. Zowel de zoon als de dochter moeten in hun eerste jaar alleen de SOL voor wiskunde afleggen. In je eerste jaar in de VS ben je voor de andere vakken vrijgesteld. Ah ja, stel je maar eens voor dat je het gemiddelde naar beneden zou trekken! (Of ben ik nu te cynisch?)

Over gemiddelden gesproken... Stel dat het gemiddelde voor een paper op 85% ligt. Slechts een persoon is gebuisd, 20% behaalde tussen de 70 en 80 (vooral 79) en 18% heeft in de 90. Dan is dat toch zo slecht nog niet, toch? Oh jawel! De studenten zijn hier zo gewoon om altijd A's (90 en meer) te halen, dat de echtgenoot bijna een revolte heeft veroorzaakt met die punten. Men gaat ervan uit dat, wanneer je de instructies volgt, 100% moet krijgen. En laten de instructies nu vrij vaag geweest zijn: lees het boek 'What money can't buy', bespreek uit ieder hoofdstuk een moreel probleem en geef je eigen opinie erover in 200 tot 300 woorden per hoofdstuk. Er stond niet bij dat je paper in correct Engels moest zijn. Er stond niet bij dat je geen 200 woorden mocht vol zeveren over je eigen leven. Er stond niet in dat je werk gestructureerd moest zijn en dat originaliteit werd geapprecieerd. En laten nu net de punten bekend gemaakt zijn vlak voor de evaluatie van de professor in kwestie... Voel je het al komen? Gelukkig zijn er verzachtende omstandigheden: eerste jaar in VS, eerste jaar vak gegeven. Je kan maar beter met een slechte evaluatie starten en die stelselmatig verbeteren, dan wanneer het de andere richting opgaat. Meer details over twee weken...

Nu eens iets anders. Ik heb een belachelijk uitgebouwd vogelvoederhoekje op ons terras. Vogeltjes kunnen bij ons terecht voor nectar, zangvogelzaad, zaad voor wilde vogels, zaadjes met fruit (in vierkant geperst), zaadjes met nootjes (idem vierkant), meelwormen, fruit en water. Omdat we geen bomen in onze tuin hebben en de helling moeten vrijhouden voor winterse slee-avonturen, kwamen er geen vogeltjes op bezoek. En we misten onze mussen uit Kessel-Lo en de vogels vanuit de kindertijd. Dus voila, een heel voedersysteem. En nu krijgen we dagelijks bezoek van drie kolibri's (die ondertussen al groener geworden zijn, voor zij die Facebook volgen...), vier gele Amerikaanse goudvinken, vier rode huisvinken (ordinaire naam voor zo'n mooi beestje), een mockingbird, een zangmus (serieus, die zingt keimooi en heeft spikkeltjes op zijn buik), een chipping mus (die maakt een krekelgeluid), gewone mussen en dan de plain titmouse (die heeft een kuifje) en de white-breasted nuthatch (ja, ik heb een boek gekocht om vogels te herkennen). Die twee laatsten kunnen moeilijk op een stokje zitten, dus heb ik een mandje onder het voederhuisje. Het ziet er niet uit, maar we hebben de mooiste vogeltjes op ons terras en ik word er altijd happy van.