Over-eten

Een tijdje geleden hadden we twee studenten uit Belgie op bezoek. De echtgenoot had een deal met hen gesloten. Ze mochten hier twee weken logeren, op voorwaarde dat ze Belgisch bier meebrachten (voor een kaas- en bieravond met het departement) en ze twee maal zouden babysitten! Eindelijk nog eens een date night! Dat was van in oktober geleden en toen hadden we nog het hoofd van het departement mee, dus eigenlijk telde dat niet mee. Maar nu dus een twee hele avonden met z'n twee op pad! De eerste keer boekten we het 'beste' restaurant uit het dorp. Het was echt lekker, maar niet gezellig. De tweede keer het tweede beste, waar het heel gezellig en ook wel lekker was. En op beide avonden waren we twee uur later al terug thuis. Nog voor de kinderen sliepen!! Er heerst hier echt geen eetcultuur he. Je hoofdschotel volgt dadelijk op je voorgerecht en nog voor je je dessert binnen hebt, ligt de rekening al voor je klaar. Lekker eten, en je tijd mogen nemen om te eten, dat missen we hier wel. Toen we onlangs gingen eten met onze boekclub, werden we gewoon buiten gekeken. De ober werd echt grof en iemand begon de stoelen al op de tafels te zetten. Het was nog geen 10 uur...

Wat we hier ook missen, is een echte bakker. Er is hier een Our daily bread, maar het brood zit in plastieken zakken en de croissants zijn niet lekker. Eenmaal per week, op vrijdag, levert een echte bakker uit Roanoke echte croissants en lekker brood in de lokale wijnshop. De bakker heeft een opleiding gekregen in Duitsland en weet dus iets over brood bakken. Alleen zijn stokbrood is niet lekker. Dat wordt gebakken met zuurdesem deeg. Voor lekker stokbrood moet je naar de 'diepvriesafdeling' van Gourmet Pantry. Dat is een dure kookwinkel waar je ook enkele voedingsmiddelen kan vinden. Eens ontdooid, proeft hun stokbrood echt naar stokbrood. In de lokale Kroger kan je een (1) heel lekker brood vinden (met rozijnen en pecannoten) en een ok brood. En dat is het dan. Leve het aanbod uit Belgie! Leve de lekkere tijgerpistoletjes uit Kessel-Lo!

Op die negen maanden die we hier al zijn, hebben we nog maar twee keer een fastfood restaurant bezocht (2 x Waffle House). Onlangs hadden we het er nog over dat we eigenlijk af en toe eens een andere typische 'fastfooder' moeten aandoen (Taco Bell, McDonalds, KFC, Wendy's, Hardee's ...) want voor we het weten zijn we weer terug in Belgie en hebben de kinderen die portie Amerikaanse cultuur gemist... Niet dat dat een ramp zou zijn, maar het hoort er toch wel bij. Pizza's hebben we hier wel al gegeten, maar die zijn enorm vettig en dus ook niet zo lekker.

De schoolkeuken ziet er vrij ok uit. Naar het schijnt smaakt het naar niet veel, maar men probeert toch groenten en fruit te geven bij elke maaltijd. Vaak is het mais, of bruine bonen, maar het zijn toch groenten. De kinderen eten niet warm op school. De zoon eet amper zijn ene meegebrachte boterham op. Hij is vies van het eten dat de anderen eten en vindt dat men veel spuwt (op zijn boterham). De dochter ruilt haar meegebrachte boterhammen en snacks met vriendinnen. Op pizza-dag eet ze dus af en toe een stukje pizza. En omdat het hier vrij normaal is om 's middags chips te eten bij de boterham, krijgt ze af een toe eens een chipske te pakken. Al bij al zijn er vrij weinig kinderen obees. Virginia tech houdt de voedingswaarde van de schoollunches nauwlettend in het oog. Onderzoek had al uitgewezen dat het voor de meeste kinderen veel gezonder is om de schoollunch te eten dan de eigen meegebrachte lunch (chips!) op te eten. 

En zo hebben we naast de familie en vrienden ook altijd het eten om naar uit te kijken bij onze overtocht naar Belgie. Nog maar 15 schooldagen, zei de dochter me deze ochtend. Nog maar drie weken, dacht ik bij mezelf.