Over grote en kleine stappen richting VS gesproken... dit weekend namen we er weer eentje van de eerste soort. We gingen op bezoek bij een notaris voor de verkoop van ons huis. Opnieuw een 'rode-kaken-moment', dit keer als resultaat van het op volle toeren draaien van de radars in het hoofd... Twee uur lang kregen we juridische info, info rond de keuringen die ons huis moet ondergaan (elektriciteitskeuring, EPC), het samenstellen van een kaft met zoveel mogelijk info van alle renovaties, toestellen, ... (liefst ook nog de kleurtjes van de verf op de muren), de wijze waarop we moeten omgaan met potentiële kopers, ... Amaai. Het zal spannend worden, dat eerste bezoek van een geïnteresseerde koper!
Nog dit weekend kregen we bericht dat het huis met het basketveldje en de pooltafelruimte (...) verkocht is. Vier teleurgestelde gezichten hier aan tafel! Maar hoe doe je dat, een huis kopen als je 4000 kilometer verder zit? Je kan toch niet zomaar iets kopen op papier, omdat de foto's er goed uitzien? Je kan toch niet iedere keer even overvliegen? Het zal niet gemakkelijk worden.
Idealiter huur je eerst gedurende een periode zodat je de buurt wat leert kennen en snel een huis kan gaan bekijken wanneer het je zint. Maar in Blacksburg staat er niets te huur. Misschien wel weer bij de start van het nieuwe academiejaar, dat zou kunnen, maar we kunnen toch niet riskeren om daar met z'n vier te staan, zonder logement. Nu ja, het komt wel in orde, maar we zullen er sneller moeten bij zijn.
Misschien kunnen we gaan logeren bij de basketbalcoach van de Hokies? Naar het schijnt zijn die coaches hun poolhouses even groot als ons huidige huis. Meer moet dat niet zijn. We kopen dan wel een outdoor-pooltafel...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten