Onze eerste echte uitstap in de VS is een feit: een citytrip naar Washington. Omwille van de weinige geplande vakantiedagen voor de kinderen, is het moeilijk om grote uitstappen te maken doorheen het schooljaar. Ze hebben geen herfstvakantie (wel 3 dagen vrij met Thanksgiving) en geen krokusvakantie. De kerstvakantie duurt wel 2 weken, maar toen waren we op bezoek in België. Dus toen bleek dat ze toch woensdagnamiddag, donderdag, vrijdag en maandag vrij waren voor Pasen, hebben we niet lang getwijfeld en een hotel vastgelegd in Washington.
Het centrum van Washington ligt zo'n 4 uur en half rijden van Blacksburg. Dat valt heel goed mee. Het is bijna altijd rechtdoor (...) en je rijdt een stukje op de Route 66. Deze periode is ook een heel mooie, maar drukke periode in de stad. De Japanse kerselaars staan immers in bloei. De Japanners hebben ooit 100 bomen cadeau gedaan en die staan rond het Tidal Basin (zie foto) en in de buurt van enkele bekende monumenten. Er worden ook allerlei activiteiten rond het Cherry Blossom Festival georganiseerd, waaronder een concert en boottochten. Dus ja, we waren er zeker niet alleen.
Ik vond het vooral super om EINDELIJK het Witte Huis en het Capitool te zien en al die monumenten en gebouwen (FBI) die je kent uit de film. We hebben enkele Smithsonian musea gedaan zoals het Natural History museum, het Air and Space museum en natuurlijk de National zoo. Al die plaatsen zijn trouwens gratis te bezoeken. Je moet alleen aanschuiven voor een security check. En verder op het programma stond het Spy Museum en een Escape game. Dat waren twee heel fijne activiteiten! Bij de Escape game werden we opgesloten in een kamer en moesten we proberen met de hulp van aanwijzingen, verspreid doorheen de kamer, de code van de deur te vinden en dit binnen de 45 minuten. We hebben een paar tips nodig gehad van de spelleider (wie dacht nu aan het opendraaien van de onderkant van een wandelstok!) maar al bij al hebben we het heel goed gedaan. Misschien was dat nog wel de leukste binnenactiviteit!
Wat we natuurlijk ook gedaan hebben, is lekker gegeten. Iedereen die de echtgenoot een beetje kent, weet dat hij erin slaagt om de betere restaurants uit te kiezen. Op een gegeven moment belandden we in korte broek/rok en rugzak in een restaurant waar de obers in pak, met strikje rondliepen... Blijkbaar hebben we de test toch voldoende goed doorstaan, want we kregen nog een extra dessert van het huis. 'Please sir, you got to taste our Key Lime pie...'. Ok, als je aandringt... (en 't was inderdaad lekker!).
Het is vreemd hoe de aanslagen in België je bewuster maken van kwetsbare plaatsen. De metrostations in Washington zijn precies grote betonnen buizen. Soms kruiselings op elkaar geplaatst, als je kan overstappen op een andere lijn. En dan denk je: Wat als? Want daar geraak je echt niet snel uit. Zeker niet met zoveel volk. Men riep daar regelmatig af dat je verdachte zaken moest melden en er was heel veel politie op de baan. Ook op alle digitale informatieborden op de snelweg stond die boodschap. En dan hoor je een dag later dat er een schutter geweest is in het Capitool. Ik blijf erbij: het is kwestie van zoveel mogelijk te genieten en niet te veel uit te stellen! 'Live like you were dying' zingt Tim McGraw. Awel ja.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten