Eerste horde genomen!

En ja hoor, na 15 dagen hebben we effectief respons gekregen: een notice of approval! YES!! Ons nummer werd diezelfde dag nog opgestuurd met UPS en heeft een mooie reis afgelegd: Roanoke, Louisville, Philadelphia, Parijs en Brussel! Vandaag werd er uiteindelijk een superdik dossier afgeleverd met daarin ook de hele bewijsvoering die aantoont dat de echtgenoot echt wel in staat is om die functie uit te oefenen. Ik moet zeggen: ze hebben er hun werk van gemaakt!

En toen begonnen we zeer enthousiast met het invullen van de D-160 voor de echtgenoot. Amaai, opnieuw een ellenlange vragenlijst met oa. info over alle behaalde diploma's vanaf het middelbaar, alle landen waarin hij de laatste vijf jaar geweest is, alle werkgevers, namen en geboortedatum van ouders, ... Het invullen van die D-160 heeft zo'n anderhalf uur geduurd. Groggy waren we ervan! En dan nog die van mij en van de kinderen. Gelukkig waren die niet zo uitgebreid. 

Volgende stap: aanmaken van een account en doorsturen van alle bevestigingsnummers van die D-160s. Check! Dan afleveringsadres voor de koerier bepalen: Check. En dan betalen (724 euro): oei, dit lukt niet online met onze kaarten. Domme, het eerst volgende moment voor een afspraak had 6 juli kunnen zijn! Dju, moeten we het overschrijven en duurt alles weer drie dagen plus een weekend langer. Domme toch!   

Nu ja, blijkbaar kan men toch nog geen nieuwe visa's uitreiken wegens technische problemen. Murphy, jawel. De database met biometrische gegevens, die eerst gescreend moet worden alvorens men een visum uitreikt, werd vernieuwd en vertoonde wat kinderziektes... Men heeft dus wereldwijd een enorme achterstand die stilletjesaan moet worden ingehaald. 

Dus ja, die stempel in ons paspoort zal nog niet voor direct zijn. Maar we komen er wel hoor, jaja, dan kennen ze ons nog niet!