En zo gebeurde het dat we op een goede vrijdagavond aan tafel zaten met een echte republikeinse. We wisten het natuurlijk nog niet onmiddellijk, maar naarmate de wijn vloeide en de Belgische chocolade smolt als sneeuw voor de zon, kwamen de tongen wat losser. Ze vertelde dat ze uit Texas kwam en dat je ervan op aan kon dat iedere Texaan republikein was en hield van zijn/haar wapens. Dat maakte ons natuurlijk enorm nieuwsgierig.
Toen er nog wat meer wijn in de vrouw zat, vroegen we haar wat ze van Trump dacht. Ze zei dat ze graag zijn vingers zou willen breken, zodat hij niet meer kon Twitteren. Mmm, daar konden we inkomen. Ze had op hem gestemd omdat ze verandering wou. Hillary zou nog meer van hetzelfde geweest zijn en dat was genoeg geweest. Zelfs de dochter van Martin Luther King vond het een schande wat Obama allemaal gedaan had in de acht jaar dat hij aan de macht was, zei ze. Ik vertelde dat wij hier zijn dankzij Obama. Zonder zijn veranderingen in de ziekteverzekering hadden we nooit een ziekteverzekering kunnen krijgen, gegeven de dochter haar voorgeschiedenis. Dat wist ze niet, zei ze.
Ik vertelde, een beetje trots, over onze Belgische sociale zekerheid. Dat zou hier nooit werken, zei ze. Jaren geleden had ze door haar echtgenoot heel veel schulden. Na de scheiding heeft ze zich te pletter gewerkt om haar twee kinderen te kunnen verzorgen. Er was een moment waarop ze overwogen had om een beroep te doen op Micah's backpack. Dat is een organisatie die ervoor zorgt dat kinderen van zeer arme families op vrijdag een zak met eten mee naar huis krijgen zodat ze in het weekend iets kunnen eten. Wanneer je daar een beroep op moet doen, zit je diep. Heel diep. Toevallig zat ik vrijdag, vlak voor het einde van de school, op de kinderen te wachten aan de ophaalplaats voor Micah's backpack. Ik kreeg het er koud van van te zien hoeveel kinderen binnen kwamen om hun plastieken supermarkttasje op te halen... Het is triestig!
Maar, vertelde ze verder, ze heeft het niet gedaan. Ze is helemaal zelf uit de put gekropen. Ze heeft van niemand hulp nodig gehad en ze wil ook niet voor anderen betalen. Als zij het kon, kan iemand anders het ook. Tja, daar sta je dan, als luxebeestje, te kijken naar een sterke vrouw, die al jaren aan vechten is tegen armoede. En dan begrijp je het. Missschien zou je wel hetzelfde zeggen en doen, moest je in haar schoenen staan.
We hebben alleszins een heel fijne avond gehad, daar aan tafel met onze republikeinse. Politieke overtuiging doet er niet zo heel erg veel toe wanneer je samen kan genieten van spijs en drank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten