donderdag 25 augustus 2016

En toen waren we plots met ... zeven

Bijna iedereen hier in de VS heeft een huisdier. Meestal is dit een hond. Op de tweede plaats staat de kat en dan komen kleine huisdieren zoals hamsters. De zoon is al een jaar aan het zagen voor een huisdier. 'Een diertje dat ik kan verzorgen, mama, en waarmee ik kan spelen'... Tot voor kort was ons antwoord telkens neen. Wat gaan wij hier nu doen met een huisdier? We spenderen onze vakanties meestal weg van huis. De voorbije grote vakantie waren we in het totaal 2 x 10 dagen hier. Neen dus.

Maar toen kreeg ieder kind een boekje over Humphrey de hamster mee naar huis om in de vakantie te lezen. En toen bleek Humphrey ook nog in het echt te bestaan! Hij zat de hele zomer in een heel mooi, gesloten, plastieken hokje in de lokale bib. Nu het schooljaar weer begonnen is, woont hij overdag in de bib van de school van de zoon. En Humprey is zo schattig... 

Ik weet nog steeds niet hoe het gebeurd is en welke impliciete beïnvloedings-technieken er gebruikt zijn, maar plots bleek het idee van een klein huisdiertje voor de zoon nog niet zo slecht. De dochter wil hoe langer hoe meer met rust gelaten worden en de buurkindjes hebben ook vaak andere activiteiten. Bovendien is het ook leerrijk om de verantwoordelijkheid te krijgen over de zorg van een diertje. Zo'n afgeschermd plastieken hokje, zonder tralies, houdt effectief ook alles netjes. Dus alle hop, wij naar de lokale Pet Smart om gewoon maar even te kijken naar de diertjes. Alleen maar om te kijken...

Een hamster is natuurlijk een nachtdier. Het is niet de bedoeling dat Humphrey's broer of zus de zoon een hele nacht wakker houdt. Maar zie, naast de hamsters zaten gerbils, diertjes die ook overdag wakker zijn. Het lijken hamsters, maar ze hebben een lange pluisstaart (het zijn woestijnratjes). En ze zijn zo schattig...

De zoon, die op zijn minst gezegd alles behalve een enthousiaste lezer is, 'schoolde' zich op de kortst mogelijke tijd bij in de wereld van de gerbils. Hij ging ook aan de Braziliaanse buurvrouw vragen of zij voor een diertje zou willen zorgen als wij weg zijn. Ze had hem al vroeger gezegd dat ze dit gerust wou doen. Zij en haar man zijn beide dierenarts dus veel beter kan je niet terechtkomen! 

De zoon had geleerd dat je een gerbil beter niet alleen houdt, want dan wordt hij of zij triest. En dat mooi, volledig afgeschermd, plastieken hokje bleek ook niet geschikt voor gerbils. En wist je dat je alleen gerbils van eenzelfde nest kan houden want dat ze anders gaan vechten? 'Maar mama, als we maar twee gerbils nemen, wat gebeurt er dan met dat derde beestje? Dan is zij alleen, mama, en wordt zij triest en niemand gaat haar willen'. Dus raad eens met hoeveel beestjes wij na ons tweede bezoek aan Pet Smart thuis kwamen? Juist ja.

Dus zie hier onze drie nieuwe 'familieleden'. Ze zijn om de vier uur actief, dus ook 's nachts, maar de zoon slaapt er gelukkig door. We proberen ze tam te maken maar momenteel vinden ze onze vingers ook nog lekker. Ze hollen een maal per dag rond in de badkamer in een plastieken bal en houden van zonnebloempitten en rozijnen. Het zijn drie meisjes: Witje, Browny en Blacky. Ze hebben alle drie een eigen karakter. De bruine houdt van eten en kan je het gemakkelijkste lokken. Zij slaapt graag in de etensbak. De zwarte is heel erg bang en bijt graag. De lichtbruine is een beetje avontuurlijk aangelegd. Zij durft het meest.
Zo snel ben je dus plots met z'n zeven...





Geen opmerkingen:

Een reactie posten