Mijn to-do-list lijkt dag na dag langer te worden eerder dan te verkorten! Vandaag heb ik wel een lijntje kunnen groen kleuren: ontslagbrief indienen. Dat was een vreemde ervaring! Na bijna vijf jaar te hebben gewerkt met superfijne collega's doet het vreemd aan om je ontslag in te dienen. Het voelt aan alsof ik iets heel erg stout gedaan heb. Maar het is een logische stap in ons emigratieverhaal. Zonder werkvisum mag ik niet werken in de VS, zelfs niet voor een Belgische firma. En ik moet zeggen dat dat momenteel vrij comfortabel aanvoelt. Ik mag de tijd nemen om terug een thuis te creëren ergens ver weg van hier. Ik mag de tijd nemen om even stop te zeggen tegen de ratrace. Ik krijg tijd!
Ondertussen hebben we ook ontdekt dat het inschrijven van je kinderen in een Amerikaanse school niet op één twee drie zal geregeld zijn. Voor ieder kind (en gelukkig hebben we er maar twee) moeten we 10 verschillende geprinte formulieren invullen. Verder moeten we nog vijf andere documenten kunnen voorleggen om te bewijzen wie we zijn en waar we wonen. Gewoon je naam en adres invullen, volstaat duidelijk niet. Je hebt echt een bewijs van woonst nodig, vanuit twee verschillende bronnen (rekening water, elektriciteit, ...). Eerste job nu is om al die documenten in te vullen en een dokter te vinden die bereid is om een heel medisch onderzoek uit te voeren en de resultaten in het Engels neer te pennen. Mmm, die twee lijntjes 'inschrijven zoon' en 'inschrijven dochter' zullen nog iets langer blijven openstaan op de to-do-list, vrees ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten